Chociaż radioastronomia powstała przez przypadek, gość Przemysława Rudzia i Sławomira Nichczyńskiego twierdzi, że jej pojawienie się było kwestią czasu. Bohaterem audycji był radioastronom dr Marcin Gawroński, adiunkt w Instytucie Astronomii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Dr Marcin Gawroński próbował w prosty sposób zdefiniować naukę, w której się wyspecjalizował. – To po prostu jedna z dziedzin astronomii, w której mamy podział na długości fal, używanych głównie przez badaczy w tych działkach. Radioastronomowie to naukowcy, którzy badają wszechświat za pomocą promieniowania rejestrowanego w tych pasmach, które my nazywamy radiowymi. Te pasma mają centymetrowe, metrowe lub milimetrowe długości. Później jest część przejściowa, gdzie bardzo krótkie częstotliwości niejako łączą się z głęboką podczerwienią. Trudno tu rozdzielić, czy dany naukowiec zajmuje się już podczerwienią, czy falami radiowymi – wskazywał.
Co ciekawe, radioastronomia powstała w wyniku badań prowadzonych w celach czysto praktycznych. – Trochę przez przypadek, przez to, że ludzie chcieli zarabiać pieniądze i komunikować się poprzez Atlantyk na falach radiowych. Jański próbował zrobić taką komunikację radiową w laboratoriach Bella i odkrył w ten sposób dochodzące z kosmosu promieniowanie radiowe. Ale podejrzewam, że prędzej czy później dokonalibyśmy takiego odkrycia w ten czy inny sposób, ponieważ jesteśmy przesiąknięci falami radiowymi, generowanymi na przykład przez naszą galaktykę czy pola magnetyczne w niej, więc była to kwestia czasu, a nie przypadku. Natomiast on jako pierwszy zbudował odpowiedni odbiornik i odebrał fale radiowe z kosmosu – przypominał badacz.
Dr Gawroński dodawał, że są również inne, bardziej „przyziemne” fale. – Każde ciało, które ma temperaturę, emituje fale radiowe: psy, koty, drzewa. Wszystko. Tylko oczywiście są to różne procesy. Mówimy tu o procesach termicznych, ale są też nietermiczne – wskazywał.
Posłuchaj audycji:
MarWer
