Na oddziale rehabilitacyjnym jednego ze szpitali na Pomorzu pobierano od pacjentów dodatkowe opłaty za korzystanie z wyposażenia placówki: szafy, telewizora oraz czajnika. Zgodnie z cennikiem, opłaty za używanie telewizora i szafy wynosiły po 30 zł za tydzień pobytu od osoby. Za używanie czajnika pacjenci mieli płacić 10 zł za tydzień.

Z kolei w jednym ze szpitali w województwie podlaskim pacjenci musieli płacić za pranie, strzyżenie, ładowanie telefonów i prąd potrzebny do przygotowania herbaty. W placówce nie można było też korzystać z pryszniców bez wcześniejszego poproszenia o zgodę i o otwarcie łazienki.

Obie sprawy pacjenci zgłosili do Rzecznika Praw Pacjenta, a ten w obu przypadkach orzekł, że „praktyka pobierania opłat naruszała prawo pacjentów do godności” i zobligował szpitale do zapłacenia wysokich kar pieniężnych. Następnie zasadność dwóch decyzji Rzecznika Praw Pacjenta potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny, który ocenił, że „żądanie dodatkowych opłat przez szpitale to praktyka naruszająca zbiorowe prawa pacjentów”.

Czy Rzecznik Praw Pacjenta, a następnie Naczelny Sąd Administracyjny miał rację? Pytamy adwokata Krzysztofa Kuczyńskiego, partnera w Kancelarii Prawnej Domański i Wspólnicy.