Z inicjatywy Instytutu Pamięci Narodowej w całej Polsce uczczono godzinę śmierci rotmistrza Witolda Pileckiego. W Gdańsku zapalono znicze i złożono kwiaty przed pomnikiem rotmistrza obok Muzeum II Wojny Światowej. 25 maja o godzinie 21:30 przedstawiciele IPN oraz mieszkańcy 27 miast i miejscowości oddali hołd rotmistrzowi Witoldowi Pileckiemu zamordowanego przed 73 laty przez komunistów. W gdańsku spotkano się przed pomnikiem rotmistrza znajdującym się obok Muzeum II Wojny Światowej. W wydarzeniu uczestniczyli doradca Wojewody Pomorskiego Ireneusz Szweda oraz dyrektor IPN w Gdańsku Mirosław Golon.

UKRYTO GRÓB I CHCIANO UKRYĆ PAMIĘĆ

– Tego dnia poniósł śmierć. I rozpoczyna się kolejny dramat, pośmiertny. To ukrycie grobu, ale też ukryci pamięci o nim. Ta pamięć była przechowywana i kultywowana na emigracji, wśród znawców II wojny światowej, tam, gdzie nie dociera cenzura. Pamiętajmy, jego biografia, to był żołnierz wojny polsko-bolszewickiej, uczestnik antykomunistycznej konspiracji niepodległościowej, bohater konspiracji antyniemieckiej, ale zamordowany przez komunistów. Dla komunistów to była wyjątkowo kompromitująca sytuacja – mówił Mirosław Golon.

– To nie jest tylko gdańska akcja, będąc o 21:30 przed pomnikiem Witolda Pileckiego i przed Muzeum II Wojny Światowej, łączymy się w zadumie razem z mieszkańcami 27 innych miejscowości. W ten sposób IPN chciał uhonorować pamięć tego wielkiego Polaka, żołnierza. W ten sposób wzmacniamy pamięć o nim – mówił Ireneusz Szweda. ROTMISTRZ WITOLD PILECKI

Służbę Polsce rozpoczął w czasie wojny z bolszewikami w 1920 r. Walczył podczas kampanii wrześniowej 1939 r., a następnie w strukturach Polskiego Państwa Podziemnego. W 1940 r., wykonując misję zleconą przez dowództwo ZWZ, dobrowolnie poddał się aresztowaniu i wywózce do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz, by zdobyć informacje o zbrodniach Niemców i zorganizować konspirację niepodległościową. Na skutek zagrożenia dekonspiracją podjął decyzję o ucieczce, którą udało mu się szczęśliwie przeprowadzić.

W 1944 r. walczył w powstaniu warszawskim, w zgrupowaniu Chrobry II. Od 1945 r. służył w 2. Korpusie Polskim we Włoszech, skąd – decyzją gen. Władysława Andersa – wrócił do Polski, by odtworzyć rozbite po działaniach wojennych struktury wywiadowcze, działające dla Rządu RP na Uchodźstwie.

Został aresztowany w maju 1947 r., osadzony w areszcie śledczym przy ul. Rakowieckiej w Warszawie i poddany okrutnemu śledztwu. Mimo tortur do końca zachował żołnierską postawę. Pozostał wierny dewizie: Bóg, Honor, Ojczyzna.

Przed II wojną światową Witold Pilecki gospodarzył w rodzinnym majątku w Sukurczach. Organizował pomoc społeczną, kółka rolnicze i kursy przysposobienia wojskowego. Założył rodzinę. Rozwijał zdolności artystyczne: rysował, malował, pisał wiersze…

Do 1989 r. wszelkie informacje o dokonaniach i losie Witolda Pileckiego podlegały w PRL ścisłej cenzurze. W lipcu 2006 r. prezydent Lech Kaczyński w uznaniu zasług Witolda Pileckiego i jego oddania sprawom ojczyzny odznaczył go pośmiertnie Orderem Orła Białego. (Not. bio. IPN)

Posłuchaj słów prof. Mirosława Golona, dyrektora IPN w Gdańsku:

Piotr Puchalski