Krzysztof Jaraczewski, przewodniczący Rady Fundacji Rodziny Józefa Piłsudskiego, wnuk pierwszego marszałka Polski, został zapytany przez Michała Rzepiaka i Andrzeja Urbańskiego o historię utworzonego przez niego Muzeum Józefa Piłsudskiego i jego dworek znajdujący się w Sulejówku, do którego zostali wspólnie zaproszeni.

Przewodniczący Rady Fundacji Rodziny Józefa Piłsudskiego wyjaśnił, co skłoniło go do utworzenia muzeum. – Jak myśleliśmy jako rodzina, zwłaszcza z mamą, co możemy wnieść do odbudowy Polski po zmianach w ’89 roku, to już wtedy mówiliśmy, że jedną z tych rzeczy jest: wnieść historię, że to jest ważny podkład w każdym państwie i również w odrodzeniu na nowo Polski. Zaczęliśmy się rozglądać, co pod tym względem możemy zrobić, no i wtedy było oczywiste, że związane z Józefem Piłsudskim. Najpierw było to związane z ideą samego dworku, a potem zachęcono nas, żeby tutaj postawić muzeum, które by mówiło nie tylko o Piłsudskim, tylko o wszystkich ludziach, którzy są związani z ideą niepodległości, odzyskania niepodległości i odbudowy państwa po odzyskaniu niepodległości — opowiadał.

– Tu jest dworek, w Sulejówku, gdzie dziadek, babcia, mama i ciocia mieszkali i na działce obok, za zgodą konserwatora zabytków, mogliśmy myśleć o postawieniu muzeum. Zależało nam, żeby to było nowoczesne, bo ta historia nie ma służyć Piłsudskiemu, tylko przede wszystkim nam. Jako nowoczesnemu społeczeństwu jest nam łatwiej w takim otoczeniu. W muzeum się mówi, że tutaj są dwa serca: jednym jest wystawa, ale pierwszym oryginalny dworek marszałka Piłsudskiego, który tutaj mieszkał i gdzie można zobaczyć, jak mieszkał na co dzień, jak tutaj byli, jak rodzina żyła, jak żona i babcia utrzymywały ogród warzywny, jakie dary tutaj były, że tutaj była krowa, gęsi, kot, pies, wszystko sobie tutaj biegało. To nie była wtedy taka miejscowość, jak w tej chwili pod Warszawą. To był las – dodał.

Gospodarz został zapytany o to, która znajdująca się w muzeum ekspozycja jest jego zdaniem najważniejsza. – Gdybyśmy nie mieli niepodległości, to nie tylko nie byłoby o czym mówić, ale też nie byłoby muzeum. Chyba najważniejszą galerią jest „Naczelnik”; zaczyna się od tego, że było powstanie próżni po I wojnie światowej, powstanie ogólnopolskie, w wielu miejscach powstały różne mniejsze czy większe inicjatywy, żeby z tej próżni skorzystać i nad którymi Józef Piłsudski przejął dowodzenie. Wydaje mi się, że cały ten okres, kiedy on był naczelnikiem, jest tym, który dla nas powinien być jednym z większych. To jest ten złoty okres, jeżeli tak można powiedzieć, kiedy jako kraj budowaliśmy państwo, mamy wielkie osiągnięcia, jak wprowadzenie nie tylko demokracji, ale i głos dla każdego, równouprawnienie, więc i kobiety brały udział w pierwszych wyborach, budowę całej państwowości, wojska, granic i tak dalej. To był bardzo krótki okres i to jest historia, która w tym wszystkim jest najpiękniejsza, i w tym wszystkim jest moment, depesza zawiadamiająca państwa świata o istnieniu Polski. Ta depesza, którą nazywam naszą deklaracją niepodległości, była nadana radiowo, a więc bardzo nowocześnie, Morsem – podkreślił.

Wnuk Józefa Piłsudskiego został zapytany także o trudną drogę, jaką jego rodzina musiała przebyć, aby odzyskać dworek. – Było to chyba dla wszystkich niełatwe, po ’89 roku nie dla wszystkich oczywiste. Były inne, bardzo pilne problemy, z którymi musiał borykać się samorząd; to nie było dla nich pierwszeństwem. Chciałbym natomiast podkreślić, że w momencie przekazania dworku, a potem drewniaka i ostatecznie terenu pod muzeum to wszystko było jednogłośnie przegłosowane przez gminę, więc to porozumienie jest mimo trudności osiągnięte i głębokie. Trzeba było trochę czasu na to, ale to jest zrozumiałe. Gdyby nie trzeba było, to nie trzeba by było muzeum po takich problemach, jakie wszyscy mieli jako społeczeństwo i to jest w jakiś sposób naturalne; wydaje mi się, że przeszło to wszystko jakoś gładko – ocenił.

Posłuchaj:

kł