2 lutego obchodzony był Światowy Dzień Obszarów Wodno – Błotnych to okazja do rozmowy z dr Pauliną Ćwiklińską o ochronie torfowisk. Mokradła to ekosystemy zagrożone. W XX zanikła lub została zdegradowana ponad połowa obszarów wodno – błotnych na świecie. W naszym kraju zaszła również taka zmiana.
Większość dużych torfowisk wysokich w województwie pomorskim została zdegradowana na skutek działalności człowieka. Torf jest cenną kopaliną wykorzystywaną w ogrodnictwie, medycynie i kosmetyce, wcześniej także jako opał. Na skutek eksploatacji torfowisk oraz ich odwodnienia rozpoczyna się proces mineralizacji. Torf powoli traci swoje właściwości fizyczne. Gatunki roślin wrażliwe na zmiany warunków środowiskowych, giną.

Regeneracja roślinności poprzez narastanie nowej warstwy torfu to bardzo powolny proces. 1 mm narasta przez rok. Na odtworzenie 1 m potrzeba 1000 lat (!). Nawet po 20 latach od zaprzestania wydobycia torfu, pola poeksploatacyjne są niemal całkowicie pozbawione roślinności. Dlatego tak ważna jest odbudowa torfowisk poprzez reintrodukcję roślin pierwotnie zasiedlających te ekosystemy. Tym ostatnim zajmowała się m.in. dr Paulina Ćwiklńska.

Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Gdańsku ostatnio dofinansowywał programy ochrony torfowisk i ich przywróenia do stanu pierwotnego. Projektem objęte były trzy torfowiska: Łebskie Bagno, Czarne Bagno i Bielawskie Błoto. Wszystkie podlegają ochronie rezerwatowej i wchodzą w skład sieci Natura 2000.

Posłuchaj rozmowy z dr Pauliną Ćwiklińską o torfowiskach

Rosiczki wysadzane na torfowiska w latach 2010-2013 były hodowane w warunkach in vitro w Laboratorium  Pomorskiego Parku Naukowo-Technologicznego Gdynia przy współpracy z Katedrą Taksonomii i Ochrony Przyrody UG w ramach projektów finansowanych przez WFOŚiGW w Gdańsku pn.: „Czynna ochrona gatunkowa roślin z rodzaju Drosera (rosiczki) oraz Sphagnum (torfowce) występujących na terenie województwa pomorskiego. Etap I i II.”