Smutek, żal, złość, ale i radość. Wszystkie te emocje towarzyszą nam, kiedy tracimy kogoś bliskiego i przeżywamy żałobę. Czasem wolimy zostać sami, a innym razem poszukać pomocy.
Ten dramatyczny czas spędził w podwarszawskich Laskach. Tam schronienia udzieliły mu siostry Franciszkanki Służebnice Krzyża, które prowadziły zakład dla ociemniałych pod Warszawą. Śladami prymasa Stefana Wyszyńskiego podczas powstania warszawskiego podążała Anna Rębas.
Jest w Gdyni pewna kamienica przy ulicy Mściwoja 10. Kamienica z historią, skrupulatnie odkrywaną i układaną niczym rodzinne puzzle przez pana Bartosza Henicza.
W nazwie ma „schronisko”, ale bardziej niż noclegownię, to miejsce przypomina dom. Schronienie dla osób bezdomnych i osamotnionych prowadzi w Koleczkowie Stowarzyszenie Terapeutów i Edukatorów „Zaczarowani”.
Gdybyśmy częściej tańczyli, bylibyśmy pogodniejszym narodem – twierdzą psychologowie. Taniec to antidotum na stres, to radość życia i fantastyczny relaks dla ciała i duszy. Tymczasem pandemia sprawiła, że miejsca, w których można było potańczyć zamarły i opustoszały.
Współpracują z aktorami i tworzą sztuki teatralne. Mają o czym mówić, bo pod płaszczykiem dobrej zabawy, kryją się często lęki i problemy.
„Jesteśmy szczęśliwcami, że wróciliśmy do Polski”. W poniedziałkowej Manufakturze Reportażu prezentujemy „Powroty” Anny Rębas, czyli opowieść małych zesłańców, którzy musieli szybko dorosnąć „na nieludzkiej ziemi”. Podczas wojny przeżyli deportację wgłąb Rosji. Na Syberię i do Kazachstanu. Wywózka na bezkresne stepy miała uniemożliwić im upominanie się o swoich mężów i synów, mordowanych w Katyniu, Ostaszkowie czy Miednoje. Miała wydrzeć z nich „polskość”.
Nawigacja
© 2024 - Radio Gdańsk
