Lagotto romagnolo ma wełnistą sierść, która upodabnia go trochę do owcy. Nadaje się zarówno dla miłośnika aktywnego wypoczynku, jak i dla nieco spokojniejszego opiekuna. Dlaczego zatem nie widzimy psów tej rasy na każdym kroku? W audycji „Psie Porady w Radiu Gdańsk” wyjaśniała to Agnieszka Kępka, międzynarodowy sędzia kynologiczny i behawiorystka.

Specjalistka zauważyła w rozmowie z Magdą Szpiner, że lagotto romagnolo cieszy się coraz większą popularnością. – Głównie kojarzy się z tym, że jest mieszanką z pudlem, ale w tym, żeby ukształtować tego pieska, brało udział wiele innych ras. Pochodzi z Włoch i jest jedną z najstarszych znanych ras psów dowodnych i aportujących, bo pochodzi aż z 1600 roku. Dzisiaj i pod koniec XIX wieku zaczęto używać lagotto do poszukiwania trufli, ponieważ mają supergenialny węch, a wiadomo, ile trufle kosztują. Kiedy znajdzie się tego grzyba, nie można go rozkopać, zniszczyć. Tego właśnie nie robi lagotto, więc to jest wspaniały pies – podkreślała.

Paradoks stanowi fakt, że chociaż lagotto jest bardzo starą rasą, Międzynarodowa Federacja Kynologiczna długo nie zauważała jego istnienia. – Oficjalnie jako lagotto romagnolo został uznany w czerwcu albo lipcu 2005 roku, czyli wcale nie tak dawno – wskazywała behawiorystka.

Oprócz tych natury charakterologicznej psy omawianej rasy mają bardzo praktyczną zaletę. – Bardzo ważną cechą lagotto dla mnie, a myślę, że dla innych też, jest to, że nie linieje. Mogą go mieć alergicy. Ma jednak jedną bardzo poważną wadę: cenę – przyznała ekspertka.

Posłuchaj całej audycji:

MarWer