Nowolipki, warszawska ulica biedy, to „mała ojczyzna” sześciu przyjaciółek. Pochodzą z ubogich rodzin, w których tradycja, Kościół oraz przykładne życie są wartościami nadrzędnymi. Opowieść o ich powikłanych losach rozpoczyna się przed wybuchem I wojny światowej, a kończy w 1918 roku, u progu niepodległości Polski. Każda z dziewcząt marzy o wielkiej, romantycznej miłości, która odmieni ich życie. 

Poszukują jej w eleganckim świecie warszawskiego Śródmieścia. Nie spotykają tam jednak wymarzonych książąt z bajki, tylko oszustów i cynicznych uwodzicieli. Czy dziewczęta z Nowolipek, wyrywając się ze swego środowiska i sprzeniewierzając się jego tradycyjnym wartościom, unikną czyhających na nie pułapek i zagrożeń? Czy cena, jaką przyjdzie im zapłacić za realizację ich młodzieńczych marzeń, nie będzie zbyt wysoka?

– Poruszająca, wstrząsająca i wspaniała literatura, ale też sama pisarka. Nawet nie zdawałam sobie sprawy z tego, że tak dużo napisała. Głównie kojarzy nam się z „Rajską jabłonią”, czy właśnie „Dziewczętami z Nowolipek”, a nie wiedziałam, że była tak czynna pisarsko po wojnie. Byłabym ciekawa jej powieści o odbudowie Warszawy, a także o jej pobycie w więzieniu, na Pawiaku. Jej warsztat pisarski był na tyle znakomity i wyprawiony, że z tymi doświadczeniami i tym tematem pewnie dałaby sobie rade – mówiła prof. Ewa Nawrocka.