Rozmowa o kiszkach na drogach i polskim cudzie nad Bałtykiem. Można powiedzieć, że to historie ze wspólnym mianownikiem, którym bez wątpienia jest Gdynia. Drugim, wbrew matematyce, mianownikiem, jest też gość Radia Gdańsk.
W świadomości Polaków zapisał się Sierpień, jak zazwyczaj nazywane są protesty w sierpniu 1980 r. Ale osiem lat później, w nawiązaniu do idei Sierpnia, ponownie przerwano pracę w niektórych zakładach. Nie był to jednak tak masowy ruch. Jednak znów gdańska stocznia była miejscem, na które zwrócone były oczy wszystkich Polaków.
Dzieci z Dworca Brześć nie pierwszy raz będą w Polsce. Bywały w naszym kraju wcześniej, widziały kilka miast, zwiedziły parę miejsc. Tu jednak, w Gdyni, ich pobyt ma być wyjątkowy. – Znaczna większość tych dzieci, jak i ich mam, nigdy jeszcze nie widziała morza, i to było chyba coś, co nas szczególnie ujęło – mówiły w Radiu Gdańsk pomysłodawczynie akcji, Marta Hałabis i Magda
Dziś na początek zagramy w grę. Gra kojarzy się z zabawą, ale ta gra była jak najbardziej poważna. Zorganizowała ją podczas niedawnych targów Military Balt Expo Fundacja imienia Kazimierza Pułaskiego. O grze wojennej „kryzys w rejonie Morza Bałtyckiego” opowiadał prezes fundacji Zbigniew Pisarski.
Gdynia Orłowo. Główna Aleja. Dziś miejsce bardzo głośne, tętniące życiem. Z daleka słychać ludzi biegnących do sklepu, czy na autobus. W roku szkolnym słychać też młodzież, która uczy się w dawnej szkole Teofila Zegarskiego. Historię placówki, ale i działalności Teofila Zegarskiego zgłębił w audycji Leszek Molendowski – historyk.
Choć nasza akcja jest radosna i kolorowa, historia dzieci, dla której została zorganizowana to smutna i bardzo mroczna opowieść. Te maluchy były torturowane, widziały płaczące i bite matki, katowanych ojców, widziały rzeczy, jakich nie widział niejeden dorosły. One, razem z opiekunami, przeszły długą i trudną drogę.
„Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat”. Bo dziecko to radość, to spontaniczność, to wreszcie bezgraniczne zaufanie i miłość – mimo wszystko. Taką radość chcemy dać przyjaciołom z Czeczenii – Dzieciom z Dworca Brześć, które, mimo swoich kilku, kilkunastu lat, widziały dużo za dużo. To, czego dzieci nie powinny oglądać.
Nawigacja
© 2024 - Radio Gdańsk
