„Dziedzictwo utracone” – to nowa wystawa czasowa otwarta w środę w Muzeum II Wojny Światowej. Kuratorzy wystawy przybliżają zjawisko niszczenia dziedzictwa polskiego podczas II wojny światowej przez okupantów oraz jego ratowania.
– Dziedzictwo utracone to bardzo szerokie pojęcie, pod tym znaczeniem kryją się treści, które chcemy przekazać naszym gościom, czyli to jak dziedzictwo było szczególnie narażone na zniszczenie i to jak próbowano je ratować – mówi kurator wystawy Bartłomiej Garba. – Możemy podziwiać Biblię Gutenberga udostępnioną dzięki Muzeum Diecezjalnemu w Pelplinie, możemy również zobaczyć zbiory Muzeum Narodowego w Warszawie, m.in. płaszcz profesora Lorentza, czy też jedno z dzieł, które było zabezpieczone przez profesora Karola Estreichera. Są też przedmioty z muzeum z Ossolineum z Wrocławia, ale też przedmioty z naszej kolekcji muzealnej – mówi historyk z Muzeum II Wojny Światowej.

– Profesor Lorentz, jego wspomnienia, stworzyły pewną oś narracji, którą on nas wprowadza na wystawę, jest twórcą Muzeum Narodowego w Warszawie, miał wpływ na odbudowę Zamku Królewskiego w Warszawie, a także starał się zabezpieczać i tworzyć rejestry dzieł utraconych. Natomiast profesor Estreicher przez swoją działalność rewindykacyjną, nie mógł być pominięty. Przywrócił do kraju m.in. ołtarz Wita Stwosza. Chcemy naszego gościa zestawić z jego własnym doświadczeniem – dodaje Bartłomiej Garba.