Bieganie to nie tylko życiówki i starty w zawodach. To również jeden z najlepszych pretekstów, żeby zmienić coś w swoim życiu – zwłaszcza po czterdziestce. Coraz więcej osób przekonuje się, że bieganie daje solidnego kopa to przeprowadzenia zmiany stylu życia. Taką osobą jest Marzenna Matysiak, która nie tylko odżyła na nowo dzięki bieganiu, ale również zachęciła swoje córki do rozpoczęcia przygody z bieganiem.

Od Marzenny bije od duża dawka pozytywnej energii, gdyż jak mówi – nie tylko rekordy są najważniejsze, ale przede wszystkim radość z aktywnego spędzania czasu na świeżym powietrzu z najbliższymi.   

Maciej Gach: Mija rok odkąd zaczęłaś biegać. Jak przez ten czas zmieniło się Twoje życie?

Marzenna Matysiak: Zmieniło się naprawdę sporo i to na dobre. Poprawiła się kondycja, mam dużo więcej energii, a hormony szczęścia buzują po każdym treningu.

Jaki był powód, że po 40-stce zdecydowałaś się na rozpoczęcie przygody z bieganiem?

Powodem były sprawy zdrowotne. Mam niedoczynność tarczycy, czyli Hashimodo, która osłabia serce. Choroba niszczyła mój organizm i dodatkowo spowodowała nadwagę, bo ważyłam 89 kg. Dzięki bieganiu schudłam 15 kg i naprawdę jest zdecydowanie lepiej i lżej. Natomiast do samego biegania namówiła mnie moja młodsza córka Natalia.

Pewnie początki były trudne?

Zgadza się, łatwo nie było. Tak jak wiele osób, zaczęłam od marszobiegów na krótkich dystansach. Po jakimś czasie za namową koleżanki z pracy – zapisałam się wraz z córką Natalią na parkrun Gdynia.

Były nerwy na starcie?

Oj był stres – zwłaszcza, że w jednym miejscu zobaczyłam naraz tylu doświadczonych biegaczy. Wsparciem była Danusia i Natalia z którą pobiegłam razem. Było naprawdę ciężko i trochę głupio się czułyśmy, że byłyśmy ostatnie, ale na mecie przyjęto nas z entuzjazmem jakbyśmy były pierwsze. Ta niesamowita atmosfera i miły gest od uczestników było czymś wspaniałym. Dzięki temu cosobotni bieg parkrun Gdynia stał się dla mnie obowiązkową formą rozpoczęcia weekendu. Poza tym nabrałam pewności siebie i tak zaczęło się moje bieganie również w innych imprezach biegowych. Swoją drogą, to aż trudno uwierzyć, że już rok minął odkąd zaczęłam biegać.

Zastanawiałaś się dlaczego parkrun tak wciąga i cieszy się takim powodzeniem?

Co ciekawe, razem z Tobą biegają na parkrunie córki.

Jestem dumna z córek, dwudziestodwuletniej Izy i piętnastoletniej Natalii. Obserwując mnie na zawodach z dłuższym kilometrażem oraz moje cosobotnie wyjścia na pięciokilometrową przebieżkę – stwierdziły, że również one dadzą radę i tak zaczęły biegać w parkrunie. Same mówią, że są dumne ze mnie. Ja także cieszę się z osiąganych przez córki rezultatów i jestem dumna, że razem biegamy.

Tak jak wspomniałaś – uczestniczyłaś w innych zawodach biegowych. Wymień dla Ciebie najważniejsze z nich?

Sopocka 10-tka w ubiegłym roku była moim pierwszym startem na dystansie 10 km. Było trudno, ale dałam radę pokonując trasę marszobiegiem. Następnie był Bieg Kaszubski i gdyński Bieg Niepodległości. W tym roku dziesiątek zebrało się już całkiem sporo, natomiast najdłuższym dystansem jaki pokonałam na zawodach – był piętnastokilometrowy Bieg Turystyczny Czterech Jezior w Skórczu.