­– Jeżeli chodzi o Twój charakter – jesteś samotnikiem, indywidualistą?

­– Nie wiem. Na pewno nie lubię, jak jest za dużo ludzi. Ostatnio czytałem, że są maski które się ubiera, więc dzisiaj mam maskę do wywiadu.

– Lubisz kontakt z ludźmi z dalszego otoczenia?

– Nie, raczej mam wąską grupę, z którą utrzymuję kontakt.

– Twoje zaufanie ciężko jest zdobyć?

­– Nie wiem, czy ciężko. Może ciężko jest sprawić, żebym powiedział coś od siebie albo zrobił coś, z czym byłoby mi niewygodnie, a tego czasem wymaga grupa. Jeżeli chodzi o zaufanie, to raczej każdy ma u mnie czystą kartę od samego początku.

­– Jakie masz marzenia?

– Dobrnąć do końca swojej sportowej ścieżki i zacząć poświęcać czas w taki sposób, w jaki ja chcę. Żebym nie musiał dostosowywać się do drużyny. Może do brzmi dziwnie, ale jest to męczące, kiedy wszyscy muszą robić to samo.

– Piotr Nowakowski został ostatnio ojcem, nie zazdrościsz?

– Bardzo się cieszę, że został ojcem i mu gratuluję. Broń Boże, żebym mu zazdrościł.

– Może to jest już Twój czas na takie decyzje?

­– Nie wiem. Mój tata, jak ja się rodziłem, miał 39 lat.  Zobaczymy, czy po tatusiu będę miał skłonność do robienia dzieci.

­– Celowo ukrywasz swoje prywatne życie czy to wynika z charakteru?

– Celowo i z charakteru. Wolę zachowywać dla siebie to, co robię. Nie chwalę się na lewo i prawo, że dzisiaj byłem na lodach, a jutro jadę w góry.

– Słabo się ubierasz?

– Tak. (śmiech)

– Ty lubisz sport? Mam wrażenie, że siatkówka nie jest sportem, który Cię „kręci”. Podchodzisz do tego na spokojnie.

– Ostatnio zacząłem oglądać trochę więcej piłki nożnej. Siatkówkę czasami obejrzę w telewizji, ale lubię ją, bo jest to jedna z niewielu rzeczy, na których się znam. Ale nie aż tak, żebym oglądał dużo w telewizji, raczej skupiam się na swoich treningach.

– Czyli raczej nie spodziewać się Mateusza Miki w telewizji za piętnaście lat jako eksperta?

– Ekspertem mogę zostać, ale ustaliliśmy już, że słabo się ubieram, więc ktoś musiałby mnie ubrać. (śmiech)

– I jeszcze ekranu nie lubisz.

– No faktycznie – to mógłby być problem. (śmiech)

– Po zakończeniu kariery – fotel, kapcie, święty spokój?

– Tak jak mówiłem wcześniej – chciałbym robić coś, w czym w stu procentach sam decydowałbym, jak spędzam czas. Chciałbym być sam sobie szefem, który jak ma ochotę, to sobie te kapcie zakłada.

– I co będzie można kupić w sklepie Mateusza Miki albo co firma Mateusza Miki będzie produkować?

– Tego jeszcze nie przemyślałem. (śmiech)