Leopold Staff określił go mianem jednego z najczystszych poetów Polski odrodzonej. Utwór „Dialog między poetą i panną” nie znalazł się w dwóch wybitnych tomach poety ani do zbioru „Gusła” i trudno się temu dziwić, bo po prostu do nich nie pasował. Dlaczego?
Marian Ośniałowski rocznikowo zaliczany był do pokolenia „Współczeności”, zwanego również „Pokoleniem ’56”. To poeta zapomniany, zainteresowanie nim wzrosło po jego samobójczej śmierci w Paryżu w 1966 roku. Czym jest jego wiersz „Ars poetica”?
Tym razem w audycji Po pierwsze wiersze skupiliśmy się na jednym z najbardziej znanych wierszy Czesława Miłosza – „Piosenka o porcelanie”. Utwór powstał po II wojnie światowej w 1947 roku i został włączony do tomu „Światło dzienne”, który został wydany w Paryżu.
„Każdy może być artystą, jeśli zaryzykuje swoim życiem w kontekście sztuki” – mówił Joseph Beuys, niemiecki rzeźbiarz. Czy artyści często ryzykują?
Konkursy poetyckie. Zwykle, gdy mówimy o wierszach konkursowych, mamy na myśli najlepsze utwory. Warto jednak zwrócić uwagę na pozostałe wiersze, bo przecież jest ich więcej.
Aby wyzwolić w osobie piszącej wiersze myślenie poetyckie, trzeba patrzeć w taki sposób na rzeczywistość, który pozwala zobaczyć więcej. Warto też nauczyć się dostrzegać fenomeny w rzeczach codziennych, ale i stawiać właściwe pytania.
Wiersze zatytułowane „Ars poetica” nie zawsze odnoszą się do sztuki poetyckiej. Często to zagadnienia etyczne przeważają w wierszach nad estetyką, a sztuka życia nad sztuką pisania wierszy. Taki jest wiersz Wojciecha Kawińskiego.
Nawigacja
© 2024 - Radio Gdańsk
