Stary poeta, może być jednocześnie mistrzem, mentorem, nauczycielem, przyjacielem poety młodego. Na czym może polegać taka przyjaźń starego poety z młodym? W „Kartkach wydartych z dziennika gliwickiego” Tadeusz Różewicz, ówczesny trzydziestolatek, pisze o swoim mistrzu, wówczas prawie osiemdziesięcioletnim Leopoldzie Staffie.
Wracamy do pięknych wierszy „starych poetów”. W dzisiejszej audycji poruszymy „Późną dojrzałość” Czesława Miłosza.
Kazimierz Hoffman, poeta wycofany i antymedialny. W audycji został omówiony jego wiersz „Stary człowiek przed Poematem”.
Aby cokolwiek wiedzieć o współczesnej polskiej poezji i poznać jej najpiękniejsze strofy, trzeba znać tom wierszy „Mapa pogody” Jarosława Iwaszkiewicza.
Czym jest nadzieja? O jej roli w naszym życiu możemy dowiedzieć się, analizując wiersze Tadeusza Różewicza czy Ignacego Krasickiego.
Łatwo pisać wiersze, jeśli uwierzymy, że poza słowami świata nie ma i możemy się na cały świat umówić. Tak samo umówić możemy się na to, że każdy wiersz to poezja. Ale czy to prawda?
Akt twórczy to czas święty. Piszący znajduje się wówczas na swoim miejscu i jest tym, kim ma być naprawdę. Twórczość leczy rany i oddala od zła świata i powstrzymuje od zadawania ran.
Nawigacja
© 2024 - Radio Gdańsk
