Poddał się dopiero po kapitulacji Warszawy, a gdy trafił do niemieckiej niewoli, nie tylko odmówił przejścia do niemieckiej Kriegsmarine w stopniu admirała, ale odmawiał także rozmawiania w języku niemieckim, który znał prawdopodobnie lepiej niż polski. „Zapomniałem języka niemieckiego 1 września 1939 roku” – podkreślał. Przyszły admirał Józef Unrug urodził się się jako Joseph Michael Hubert von Unruh 7 października 1884 roku w niemieckim Brandenburgu. Jego ojciec był pruskim generałem pochodzenia polskiego, matka natomiast Niemką, pochodzącą z Saksonii. To wpływ ojca, który w dzieciństwie uczył go języka polskiego i polskich postaw patriotycznych, zdeterminował przyszłe wybory Dowódcy Obrony Wybrzeża.

Józef Unrug trafił do polskiej marynarki w 1919 roku. Do marynarki, która faktycznie nie istniała. Kariera przyszłego admirała przebiegała spokojnie i powolnie… do roku 1925 roku, kiedy został powołany na dowódcę floty w Gdyni. I flota i port w Gdyni były wtedy dalekosiężnymi, niezrealizowanym jeszcze do końca planami. Historię życia admirała i jego wkład w rozwój międzywojennej Polski na morzu opracował Daniel Wojciechowski.