Nie żyje Antoni Zambrowski, dziennikarz m.in. „Tygodnika Solidarność”, publicysta, działacz opozycji w PRL. Miał 85 lat. 6 lutego o godz. 13:15 po nabożeństwie w kościele św. Jozafata w Warszawie zostanie pochowany na Powązkach.

Antoni Zambrowski jeszcze w szkole podstawowej wstąpił do Związku Walki Młodych, był aktywistą ZMP, studiował ekonomię na Uniwersytecie Moskiewskim im. Łomonosowa, który ukończył z wyróżnieniem. Z początkiem 1956 roku przyjęty do PZPR.

AKTYWNY DZIAŁACZ

Uczestniczył w wydarzeniach Października w Warszawie, w wiecach studentów na Politechnice Warszawskiej. Brał aktywny udział w zjeździe, na którym powołano Związek Młodzieży Socjalistycznej, ale też czynnie protestował przeciwko zamknięciu tygodnika „Po prostu” w 1957 r. W 1960 roku trafił do Centralnego Ośrodka Doskonalenia Kadr Kierowniczych przy KC PZPR. W 1963 r. po dymisji ojca Romana Zambrowskiego ze stanowiska członka Biura Politycznego KC PZPR oraz sekretarza KC, przeniósł się na Wydział Ekonomii Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 1962 otworzył przewód doktorski u prof. Włodzimierza Brusa.

W roku 1966 za krytykę polityki PZPR wobec Kościoła w związku z listem Episkopatu Polski do biskupów niemieckich („przebaczamy – i prosimy o przebaczenie”) został wydalony z PZPR i zwolniony z pracy na Uniwersytecie Warszawskim.

CZŁOWIEK POKOLENIA 1968

W marcu 1968 roku został aresztowany pod zarzutem organizowania słynnego wiecu studentów UW 8 marca. Motywem była chęć propagandowego powiązania uczestników protestów studenckich z rozgrywkami frakcyjnymi we władzach PZPR.

Od roku 1976 Zambrowski został współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR” oraz Towarzystwa Kursów Naukowych. W 1979 r. działał w akcji „Chrystus w środkach przekazu społecznego”, zbierając podpisy pod apelem o transmisję mszy świętej w radiu i TVP.

CZŁONEK SOLIDARNOŚCI

We wrześniu 1980 roku został członkiem NSZZ „Solidarność”. W sierpniu 1985 oraz 1986 roku pikietował sklepy monopolowe. W latach 1988–1989 pracował jako stróż na budowie metra warszawskiego.

Po wybuchu I wojny czeczeńskiej udzielał się jako członek-założyciel Komitetu „Polska – Czeczenia”. Publikował na łamach pism: „Ład”, „Nowy Świat”, „Głos”, „Najwyższy CZAS!” oraz „Nasza Polska”.

W czerwcu 2006 roku, za wybitne zasługi dla rozwoju niezależnego dziennikarstwa i wolnych mediów w Polsce, za działalność na rzecz przemian demokratycznych prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

materiały prasowe/dr