Obchodzony jako Święto Pracy 1 maja jest także dniem, w którym Kościół katolicki czci św. Józefa – patrona ludzi pracujących. Tego dnia Kościół podkreśla szczególną rolę pracy w życiu i w rozwoju każdego człowieka.

Święty Józef był mężem Maryi. Jego święto obchodzimy dwa razy w roku: 19 marca, jako Oblubieńca Matki Bożej, i 1 maja, jako wzór i patrona ludzi pracujących.

NADANIE ZNACZENIA ŚWIĘTU PRACY

1 maja jest jednym z najnowszych świąt w Kościele katolickim. Papież Pius XII, zwracając się 24 kwietnia 1956 r. do Katolickiego Stowarzyszenia Robotników Włoskich, proklamował ten dzień świętem Józefa rzemieślnika, nadając w ten sposób religijne znaczenie świeckiemu, obchodzonemu na całym świecie od 1892 r. Świętu Pracy.

Tego dnia Kościół w sposób szczególny zwraca uwagę na pracę w aspekcie wartości chrześcijańskich, jak również społecznych, ogólnoludzkich i narodowych. Sobór Watykański II w konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym „Gauduim et spes” („Radość i nadzieja”) podkreśla, że „człowiek jest podmiotem oraz głównym wykonawcą pracy i w świetle tej prawdy można dobrze pojąć zasadniczy związek istniejący pomiędzy osobą, pracą i społeczeństwem”.

Do dzisiejszej uroczystości odniósł się na swoim Twitterze Papież Franciszek:

Dziś obchodzimy święto św. Józefa Rzemieślnika i Święto Pracy. #MódlmysięWspólnie za wszystkich pracowników, aby nikomu nie brakowało pracy i by wszyscy byli godziwie opłacani oraz mogli cieszyć się godnością pracy i pięknem wypoczynku.

— Papież Franciszek (@Pontifex_pl) May 1, 2020

„DZIAŁALNOŚĆ POWINNA SŁUŻYĆ DOBRU”

Ludzka działalność – przypomina Sobór Watykański II – „pochodzi od człowieka i jest ukierunkowana na człowieka. Zgodnie z planem i wolą Bożą powinna ona służyć rzeczywistemu dobru ludzkości i pozwalać człowiekowi, jako jednostce i jako członkowi społeczności, na rozwijanie i wypełnianie jego integralnego powołania” – naucza Sobór Watykański II.

Papież Jan Paweł II w encyklice „Laborem exercens”, nawiązując do nauczania Soboru Watykańskiego II, podkreślił, że „aby wypełnić to zadanie, trzeba pogłębiać rzetelną duchowość ludzkiej pracy, mocno zakorzenioną w Ewangelii pracy, a wierzący są powołani do głoszenia i świadczenia o chrześcijańskim znaczeniu pracy pośród swych rozlicznych zajęć”.

W encyklice tej Jan Paweł II analizował problematykę pracy we współczesnym świecie. Rozwijał ideę pierwszeństwa osoby ludzkiej wobec rzeczy i samej pracy, która powinna być środkiem utrzymania i pomnażania dobrobytu kraju oraz samorealizacji człowieka. Papież pisał też o uprawnieniach pracowników i o roli związków zawodowych.

KULT ŚW. JÓZEFA W POLSCE

Do Polski kult św. Józefa dotarł na przełomie XI i XII w., ale największy jego rozwój nastąpił w XVII i XVIII w. Propagowali go karmelici i siostry wizytki. Obecnie centralnym ośrodkiem kultu św. Józefa jest w Polsce sanktuarium św. Józefa w Kaliszu. W kraju jest ok. 270 świątyń pod wezwaniem św. Józefa, w tym kilkanaście pod wezwaniem św. Józefa Robotnika.

Święty Józef jest patronem licznych stowarzyszeń i zgromadzeń zakonnych. To także patron cieśli, stolarzy, rzemieślników, inżynierów, grabarzy, wychowawców, podróżujących, wypędzonych, bezdomnych, umierających. Wzywany jest także w przypadku chorób oczu i w sytuacjach beznadziejnych, zwłaszcza braku dachu nad głową. Do św. Józefa modlą się narażeni na pokusy.

PATRON KAPŁANÓW WIĘZIONYCH W DACHAU

Świętego Józefa jako patrona obrali sobie też polscy kapłani – więźniowie obozu koncentracyjnego w Dachau. W 1945 r. złożyli przysięgę, że w razie oswobodzenia, co roku będą spotykać się w miejscu kultu świętego Józefa w Kaliszu, by mu dziękować za ocalenie.

Całe swe życie św. Józef ciężko pracował. Ewangelie określają go mianem faber, przez co rozumiano wyrobnika – rzemieślnika naprawiającego narzędzia rolnicze i przedmioty drewniane.

1 maja w kościołach całego kraju sprawowane będą nabożeństwa w intencji środowisk robotniczych.

PAP/oprac. tgr