Niejasność w wierszu – kolejny błąd piszących. Utwory są niejasne, bo są źle napisane, toną w abstrakcjach, uogólnieniach, są przegadane, niekomunikatywne, gubią się w meandrach stylistyki i składni.

Wacław Rzewuski, poeta żyjący na przełomie XVIII I XIX w., widział niejasność jako problem estetyczny, ale i etyczny. W swoim traktacie „O nauce wierszopiskiej” zostawił dwa istotne wersy dotyczące niejasności:

„Bo wiersz niejasny zawsze jest nikczemny,
Dobry wiersz płynie czysto i bez szumu (…)”.