Popularny „Baryła”… Niezwykle barwna postać. Największe sukcesy odnosił w Poznaniu, ale swój piłkarski pomnik zbudował w Gdańsku. Urodzony w Łodzi karierę piłkarską zaczynał w miejscowym Starcie, a kontynuował w ŁKS-ie. Zakończył w wieku 35 lat w Lechii, w której w latach 70. był trenerem. W połowie lat 80. prowadził piłkarską reprezentację Polski. Od kilkunastu lat szkolił swoich następców.

Popularny Baryła słynął z błyskotliwych piłkarskich sentencji.

– Życie trenera jest jak tramwaj: jeden wsiada, drugi wysiada. Ja właśnie wysiadam – te słowa wypowiedział po przegranym 0:3 meczu eliminacji mistrzostw świata z Anglią w 1989 roku, po którym pożegnał się z posadą selekcjonera.

– Przegraliśmy cały mecz, ale wygraliśmy drugą połowę – stwierdził po przegranym przez Polskę 1:3 meczu z Irlandią, w którym do przerwy Irlandczycy prowadzili 3:0.

– Gramy na typowe udo. Albo się udo, albo się nie udo – to było jedno z jego ulubionych powiedzonek.

TRENER ROKU

W sezonie 1974/75 był o krok od awansu z Biało-Zielonymi na najwyższy szczebel rozgrywkowy. W ówczesnej II lidze o 2 punkty lepszy okazał się Widzew Łódź. Na początku kolejnego sezonu został z Lechii zwolniony.

Do Gdańska wrócił 10 lat później jako człowiek sukcesu W 1979 roku z Zawiszą Bydgoszcz awansował do ekstraklasy. Na początku lat 80. z Lechem Poznań dwukrotnie zdobył mistrzostwo Polski (1983, 1984) oraz dwa Puchary Polski (1982, 1984). Za mistrzostwa wywalczone z Lechem dwukrotnie był wybierany trenerem roku w plebiscycie tygodnika „Piłka nożna”.

Wojciecha Łazarka wspominał Lech Kulwicki, który jak sam mówił, został przez trenera zaszczepiony pasją do futbolu i to m.in. mu zawdzięcza swoją karierę.

– Gdyby nie on, pewnie nie zostałbym piłkarzem – wspomina kapitan biało-zielonych z czasów meczów z Juventusem, który był podopiecznym Łazarka w młodzieżowej kadrze wojewódzkiej, a potem w seniorskiej Lechii.

Z Lechem Kulwickim rozmawiał Włodzimierz Machnikowski:

Włodzimierz Machnikowski/kł