Księstwo Warszawskie powstało w 1807 roku na mocy traktatu w Tylży. Obejmowało ziemie II i III rozbioru pruskiego, a jego władcą został król saski Fryderyk August z dynastii Wettynów, natomiast ustrój księstwa określała, nadana przez Napoleona, konstytucja.

Wojciech Suleciński w audycji Co za Historia rozmawiał prof. Jarosławem Czubatym z Uniwersytetu Warszawskiego, autorem książki pt. „Księstwo Warszawskie 1807-1815”.

– Pewien rosyjski historyk na konferencji powiedział, że jego zdaniem fakt, że w 1807 roku na znacznej części ziem polskich zniesiono poddaństwo chłopów i wprowadzono równość wobec prawa oraz uzależniono prawa wyborcze od cenzusu, zasług, wykształcenia czy majątku, zmienił oblicze tej części Europy. Porównał to do sytuacji, która panowała w zaborze rosyjskim i samej Rosji, i stąd wyprowadził długotrwałe konsekwencje dla losów, mentalności i kultury politycznej tych obu części Europy – tłumaczył prof. Czubaty

– Mimo różnego rodzaju drobnych konfliktów między trzema mocarstwami nie zanosiło się na to, żeby ten układ miał szybko zostać zdemontowany. Musiała się pojawić siła zewnętrzna. Tą siłą stał się Napoleon Bonaparte, później cesarz, który do mapy politycznej Europy owego czasu miał stosunek dosyć bezwzględny. To pojawienie się siły zewnętrznej uruchomiło pewną energię polityczną, drzemiącą w Polakach, wspólnotę, która zamarła po rozbiorach – dodał gość Radia Gdańsk.

mk