Lechia traci najwięcej bramek w lidze, wiosną jeszcze nie wygrała, a jej styl gry pretenduje bardziej do uczestnictwa w szkolnych SKS-ach niż walki o pierwszą ósemkę naszej Ekstraklasy. Winą obarcza się trenera Adama Owena. Trwają intensywne rozmowy w sprawie zastąpienia Walijczyka. Prześledziliśmy nazwiska szkoleniowców, którzy mogliby przejąć stery w szatni gdańskiego klubu. Ciekawych postaci nie brakuje.

WARIANT NAJROZSĄDNIEJSZY

Zdaniem dziennikarza Przeglądu Sportowego Piotra Wołosika, najbliżej objęcia posady w gdańskim klubie jest Piotr Stokowiec. W listopadzie ubiegłego roku Stokowiec został zwolniony z Zagłębia Lubin, w którym rządził przez trzy lata, doprowadzając klub do gry w europejskich pucharach. W Lubinie potrafił stawiać na młodzież i rozreklamować ją szerszemu gronu. Wcześniej sprawdził się w trudnych realiach Polonii Warszawa rządzonej przez Ireneusza Króla. Zespół osiągał bardzo dobre wyniki, a Stokowiec dbał o atmosferę jedności i spokoju w szatni. Zadanie było o tyle trudne, bowiem zawodnikom od miesięcy nie płacono pensji. Znając więc sytuację finansową biało-zielonych, doświadczenie Stokowca na podobnym poligonie doświadczalnym, byłoby w Gdańsku nieocenione. Przez ponad trzy lata pracy z „Miedziowymi”, Stokowiec w 146 meczach zdobywał średnio 1,64 punktu na mecz.

CZŁOWIEK STĄD

Innym z poważnych kandydatów jest pracujący ostatnio w Wiśle Płock Marcin Kaczmarek. O jego przyjściu do Lechii spekulowało się już latem, kiedy po niespodziewanej porażce z Sandecją chciano zastąpić Piotra Nowaka. W przeszłości szkoleniowcem biało-zielonych był ojciec Marcina Bogusław, z kolei młodszy z Kaczmarków w barwach Lechii rozegrał 71 meczów strzelając w nich 19 bramek. Po zakończeniu kariery zawodniczej, wprowadzał Lechię w latach 2004-2006 przez bramy poważnego futbolu. Wybór więc naturalny – w świat poszedłby przekaz wyboru swojego człowieka, Lechisty, w dodatku fachowca, który w Wiśle Płock rzeźbił efektywnie, niekoniecznie z najlepszej gliny. A że na stałe Kaczmarek z rodziną mieszka właśnie na Pomorzu, jest w tej materii niezwykle istotne. W 180 meczach na ławce płockiego zespołu notował średnio 1,80 punktu na mecz.

NAJBARDZIEJ KONTROWERSYJNY

Kolejny z kandydatów to Dariusz Wdowczyk, który z Polonią Warszawa w 2000 roku zdobył Mistrzostwo Polski. Doświadczenia „Wdowcowi” nie można odmówić. Z niejednego pieca chleb jadł i niejeden klub prowadził. Widzew, Korona, Pogoń, Wisła, Piast – tam w niego wierzono i stamtąd go zwalniano. Każdorazowo przy spekulacjach na temat przyjścia Wdowczyka pojawia się wątek korupcyjny, za udział w procederze korupcyjnym przez 3 lata „Wdowiec” miał zakaz wykonywania zawodu. Ostatnio najlepiej radził sobie w Wiśle, nieco gorzej w Piaście i Pogoni, ale wydaje się kandydatem mniej pożądanym w Gdańsku od Kaczmarka i Stokowca.

CZEKAJĄ NA PROPOZYCJE

Bez pracy nadal pozostają Maciej Skorża i Mariusz Rumak. Obaj prowadzili Lecha Poznań, aspiracje obu sięgają tytułów Mistrza Polski. Jednak tylko Skorży dane było ów tytuł zdobywać. Sztuka ta udawała się aż trzykrotnie (2x Wisła, 1 Lech Poznań). Mariusz Rumak ostatni raz na ławce trenerskiej zasiadał we wrześniu, Skorża nieaktywny pozostaje od października ubiegłego roku. Przypuszczalnie, gdyby któryś z nich dostał propozycję, podpartą solidnym kontraktem i zapewnieniem wolnej ręki w budowaniu klubu, na pewno na tę propozycję by przystał.

WYBORY ABSTRAKCYJNE

Są także nazwiska, które od kilku lat nie pojawiają się w „obiegu”. Chociażby postać weterana polskiej myśli szkoleniowej Oresta Lenczyka. 76-letni szkoleniowiec od prawie czterech lat pozostaje nieaktywny, ale takie przerwy w działalności trenerskiej już miewał (2002-2005) i kto wie czy głód piłki, gdyby pojawiła się propozycja nie przeważyłby. To jednak kandydatura z gatunku science-fiction – w dzisiejszym zdynamizowanym futbolu, po latach przerwy Lenczyk mógłby się nie odnaleźć, gdański klub zresztą trudno podejrzewać o podobne pomysły.

PO LIGĘ MISTRZÓW?