Chwile chwały polskiego futbolu można przeżyć jeszcze raz przy okazji wystawy, którą otwarto 17 maja obok Sali Kongresowej Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu. Jej bohaterem jest Kazimierz Górski. Najważniejsze wydarzenia z życia legendarnego trenera – od dzieciństwa spędzonego w rodzinnym Lwowie, przez czas największych w historii polskiego futbolu sukcesów reprezentacji, po lata sukcesów w lidze greckiej – można poznać i przeżyć na wystawie z okazji 100-lecia jego urodzin. 2021 był oficjalnie Rokiem Kazimierza Górskiego.

Na spotkanie z Trenerem Tysiąclecia zaprasza Sławomir Majcher, dyrektor Muzeum Sportu i Turystyki:

Kazimierz Górski był najbardziej utytułowanym szkoleniowcem w historii polskiego futbolu, zasłużenie określanym mianem Trenera Tysiąclecia. Z reprezentacją kraju wygrał turniej olimpijski w Monachium w 1972 roku, a na kolejnych igrzyskach – cztery lata później w Montrealu – wywalczył srebrny medal. Podczas finałów mistrzostw świata w Niemczech w 1974 roku doprowadził biało-czerwonych do brązowego medalu.

(Materiały prasowe)

PROWADZIŁ POLAKÓW DO ZWYCIĘSTWA

Nominację na selekcjonera otrzymał 5 grudnia 1970 roku i sprawował tę funkcję do 20 sierpnia 1976 roku. W sumie prowadził reprezentację Polski przez ponad dwa tysiące dni, w trakcie których biało-czerwoni rozegrali 73 oficjalne mecze międzypaństwowe. Bilans tych spotkań jest znakomity: 45 zwycięstw, 12 remisów i zaledwie 16 porażek; bramki: 157-63.

Kazimierz Górski odniósł wiele sukcesów. Piłkarze pod jego wodzą zostali mistrzami (Monachium, 1972) i wicemistrzami (Montreal, 1976) olimpijskimi. Zajęli też trzecie miejsce w mistrzostwach świata (Niemcy, 1974). Kiedy przeprowadził się do Grecji, jego nowi podopieczni zostali mistrzami tego kraju (1977, 1980, 1981, 1983, 1986) i zdobywcami Pucharu Grecji (1977, 1980, 1981, 1986). Został nagrodzony medalami za wybitne zasługi dla polskiego sportu: Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 2006), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1996) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1972). Był też odznaczany za wkład w rozwój europejskiego i światowego futbolu: Złotym Medalem Zasługi dla FIFA (2001) i Rubinowym Orderem Zasługi UEFA (pośmiertnie, 2006). Był też doctorem honoris causa Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku (2003) oraz honorowym obywatelem: Lwowa, Płocka, Lubaczowa i Reszla.

Włodzimierz Machnikowski/MarWer