Kamienie szlachetne na ubraniach podkreślały rangę postaci. I z takim zamysłem Hans Memling umieścił je na szatach dwóch postaci przedstawionych na tryptyku „Sąd Ostateczny”.
Sąd Ostateczny miał być pokazywany tylko w niedzielę i święta. Na co dzień tryptyk Hansa Memlinga miał być zamknięty. Oglądający mieli głównie podziwiać…. fundatorów, których wizerunki pojawiły się na skrzydłach obrazu.
– Nagości u Memlinga jest więcej niż na innych XV-wiecznych obrazach przedstawiających sąd ostateczny – mówi prof. Antoni Ziemba z Uniwersytetu Warszawskiego i Muzeum Narodowego w Warszawie. Zdaniem historyka sztuki, malarz pokazuje nagość z niezwykłym weryzmem, realistycznie oddaje szczegóły anatomiczne.
„Sąd Ostateczny” Hansa Memlinga przepełniony jest symbolami religijnymi. Prof. Marcin Kaleciński analizuje oczywiste i nieoczywiste symbole świętości na tryptyku.
Wielkie dzieło sztuki w oczach ludzi sztuki. Aktorki Dorota Kolak i jej córka Katarzyna Michalska opowiadają o tryptyku „Sąd Ostateczny” Hansa Memlinga.
Anioły i diabły to jedne z głównych postaci, które Hans Memling umieścił na tryptyku „Sąd Ostateczny”. Diabły oddał z wyjątkową precyzją i realnością mimiki, chciał wywołać strach u widzów.Anioły pojawiają się częściej niż postacie z piekła. Opowiada o nich prof. Antoni Ziemba z Uniwersytetu Warszawskiego i Muzeum Narodowego w Warszawie.
Treści religijne przedstawione przez Hansa Memlinga na tryptyku „Sąd Ostateczny” nie budzą wątpliwości, są zgodne z przyjętą w średniowieczu dogmatyką. – Zaskakuje jednak forma ich przekazywania – mówi prof. Antoni Ziemba z Uniwersytetu Warszawskiego i Muzeum Narodowego w Warszawie.
Nawigacja
© 2024 - Radio Gdańsk
