Dobry wiersz to taki, który zaskakuje i zachwyca świeżym widzeniem rzeczywistości, który stare i dobrze znane afekty i emocje nazywa w nowy sposób. Wiersz przewidywalny i oczywisty nie daje się czytać.
W zeszłym tygodniu rozmawialiśmy o najczęściej spotykanych błędach poetyckich. Była to tzw. wata słowna, ględzenie, ubogi język, utarte sformułowania. Dziś do niesławnego katalogu dodajemy także uogólnienia.
Najczęściej spotykane błędy poetyckie – jakie to są? Pewne elementy powinniśmy z naszych wierszy „wyprosić” – na przykład nudę czy wypełniacze, tzw. watę słowną. W jaki sposób to zrobić?
Tren i elegia nie wyczerpują bogactwa poezji żałobnej. Jest jeszcze epitafium, epicedium, nenia.
Rok 2018 został ogłoszony przez Sejm rokiem Zbigniewa Herberta. Oprócz tego, że Herbert tworzył wiersze, był także wybitnym eseistą i znawcą sztuki. Ideą, która łączyła jego twórczość, był humanitaryzm – zauważył to krytyk literacki Jerzy Kwiatkowski w „Imionach prostoty”.
„Wiersze przebrane” Jarosława Zalesińskiego, to utwory od początków twórczości pisarza, które autor wyselekcjonował, by „ułożyć nową całość”.
Metafora dopełniaczowa – postrach warsztatów poetyckich. Jej problem polega na tym, że częściej używa się jej w zły sposób. Metafora dopełniaczowa jest metaforą na skróty. To zbitka dwóch rzeczowników, z których jeden używany jest w dopełniaczu. Niestety bardzo łatwo jej efekt może stać się tandetny, banalny i wtórny.
Nawigacja
© 2024 - Radio Gdańsk
