Otwieramy je i zamykamy. Są w każdym współczesnym domu. Mogą być panoramiczne, podwójne, potrójne, przeciwwłamaniowe, mniejsze i większe. Robimy je z plastiku lub drewna i wprawiamy w nie ogromne tafle szkła. Jednak nie zawsze tak było i nie zawsze okna miały… szyby.
Był w historii Gdańska taki czas, kiedy miasto miało swoich własnych żołnierzy. Gdańsk był tym miejscem, które bez pomocy króla Polskiego potrafiło obronić się samo. Mało tego, bardzo często wspomagało wojska królewskie, a jednego króla nawet w swoich murach chroniło… przed innym.
Ratusz Głównego Miasta w Gdańsku jest chyba wszystkim świetnie znany: strzelista wieża, carillony na jej szczycie, piękny portal wejściowy i ogromne kamienne schody, ale także Muzeum Gdańska. Jak często jednak patrzymy „pod nogi”, spacerując po starym Gdańsku?
Jaki los czekał w święta gdańskich żołnierzy w czasach Pierwszej Rzeczypospolitej? O tym w świątecznych „Tajemnicach Pomorza” Daniel Wojciechowski rozmawiał z Krzysztofem Kucharskim, edukatorem z Muzeum Gdańska i założycielem grupy rekonstrukcyjnej Garnizon Gdańsk.
Otwieramy je i zamykamy, bronią dostępu do naszych mieszkań czy pokojów. Współcześnie są raczej proste i produkowane masowo, a dawniej były dziełami sztuki na które stać było nielicznych.
Ile bram miał Gdańsk? Kto zgadnie? Nie jest to łatwa zagadka i zapewne nieliczni odpowiedzieliby na to pytanie natychmiast i bez błędu. Ponieważ Gdańsk, wzorem miast niderlandzkich, poza bramami, jakie znamy (określmy je lądowymi), miał też bramy wodne, które… są obecne do dzisiaj.
Kolorowe, połyskujące, obłożone materiałem udającym szlachetne materiały, których wcale na nich nie było. Tak wyglądały gdańskie kamienice w okresie nowożytnym, czyli największego rozkwitu miasta. Ale kamienica kamienicy nierówna, jedne bogatsze inne biedniejsze.
Nawigacja
© 2024 - Radio Gdańsk
