Wystarczyła znajomość łatwo dostępnych numerów PESEL dowolnego gdańszczanina, by oddać za niego głos. Dane mogły pochodzić chociażby z Krajowego Rejestru Sądowego. W ten sposób można było głosować w imieniu tych, którzy tego nie robili, a także sprawdzić, czy i kiedy głosowali w budżecie.