Miały niebieskie oczy, jasne włosy i pochodziły z inteligenckich rodzin, często szlacheckich. To skazało ich na pozbawienie polskiej tożsamości. Pod pozorem badań lub chęci dożywienia, polskie dzieci zabierano rodzinom.
Ersatz i improwizacja. Te dwa słowa miały kolosalne znaczenie podczas przygotowywania posiłków w czasie II wojny światowej. Brakowało jedzenia, więc królował ersatz (zamiennik). Z jednej strony je wymyślano, np. koniczyna zastępowała szpinak. Ale także produkowano substytuty na skalę przemysłową – tak było w przypadku herbaty Tonga.
Kiedy niemiecki pancernik Schleswig-Holstein zaczynał ostrzał polskich żołnierzy na Półwyspie Westerplatte, rozpoczęły się pierwsze aresztowania Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku. – Listy proskrypcyjne zaczęły powstawać już od jesieni 1938 roku – mówi w audycji prof. Piotr Semków.
Zginęło ponad 111 tysięcy Polaków. Ich jedyną winą była narodowość. – To było ludobójstwo dokonane na narodzie polskim w Związku Sowieckim w latach 1937-38 – mówi dr Marek Szymaniak z Muzeum II Wojny Światowej.
Powstanie Warszawskie przeraża liczbami ofiar, ale także brakiem kar dla zbrodniarzy. W sumie około 150 tysięcy osób zginęło, w tym niemal 50 tysięcy podczas słynnej rzezi na Woli. Odpowiedzialny za wymordowanie mieszkańców Woli Heinrich Friedrich Reinefarth nigdy nie został ukarany. W powojennych Niemczech kontynuował karierę prawnika, był burmistrzem Westerlandu.
Tysiące dzieci były i są ofiarami wojen – w Afganistanie, Syrii, Libanie, ale i bliżej nas – na Ukrainie. Wojna rządzi się własnymi zasadami i rości sobie prawo do zabierania wszystkiego – także dzieciństwa, choć dzieci zupełnie inaczej odbierają tę okrutną wojenną rzeczywistość niż my – dorośli. Wiele z nich nie zna innego świata. Wiele z nich nie ma pojęcia, że gdzieś na świecie może być elektryczność,
Znów przez chwilę mogli poczuć się jak u siebie w domu. Z dumą nosili na ramionach biało-czerwone opaski, przypinali do beretów, rogatywek lub hełmów orzełki, śpiewali Mazurka Dąbrowskiego.
Nawigacja
© 2024 - Radio Gdańsk
