Stan wojenny wprowadzono na mocy uchwały Rady Państwa z dnia 12 grudnia na polecenie Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego. Został zawieszony 31 grudnia 1982 roku. Oficjalnym powodem wprowadzenia stanu wojennego była pogarszająca się sytuacja w kraju, która przejawiała się m.in. brakiem żywności w sklepach oraz zagrożeniem bezpieczeństwa energetycznego i zbliżającej się zimy.  Prawdziwym powodem była jednak obawa przed utratą władzy przez aparat komunistyczny.

Ówczesne władze obawiały się utraty kontroli nad Niezależnym Samorządnym Związkiem Zawodowym Solidarność oraz walki różnych stronnictw w PZPR. Najważniejszym argumentem była groźba zbrojnej interwencji przez pozostałe państwa Układu Warszawskiego. Jednakże w dniu wprowadzenia stanu wojennego nie zanotowano żadnych ruchów wojsk radzieckich.

W dniu wprowadzenia stanu wojennego w działaniach na terytorium kraju wzięło udział ok. 70 tys. żołnierzy Wojska Polskiego, 30 tys. funkcjonariuszy MSW oraz bezpośrednio na ulicach miast 1750 czołgów i 1400 pojazdów opancerzonych, 500 wozów bojowych piechoty, 9000 samochodów oraz kilka eskadr helikopterów i samoloty transportowe. 25 proc. wszystkich sił skoncentrowano w Warszawie i okolicach.

W ciągu pierwszego tygodnia trwania stanu wojennego w więzieniach osadzono ok. 5 tysięcy osób. W czasie trwania stanu wojennego, zostało internowanych ok. 10 tysiąc osób w 49 ośrodkach internowania na terenie całego kraju. Byli to głównie przywódcy NSZZ Solidarność oraz działacze opozycji demokratycznej.

W nocy przed 32. rocznicą wprowadzenia stanu wojennego – jak co roku – demonstrowano przed domem Wojciecha Jaruzelskiego na warszawskim Mokotowie. Ok. 400 osób skandowało hasła m.in. „Przecz z komuną”, „Raz sierpem, raz młotem czerwoną hołotę”. Zebrani odśpiewali m.in. polski hymn i Rotę. Zgromadzeni ułożyli krzyż z kilkudziesięciu płonących zniczy. W apelu poległych odczytano nazwiska kilkudziesięciu ofiar stanu wojennego. W ich intencji odmówiono też modlitwę.