Tym razem w programie „Po Pierwsze Wiersze” rozmawialiśmy o technicznym aspekcie pisania wierszy, o zagadnieniach związanych z książką oraz jej kompozycją i układem. Jak napisać coś szczególnego i nietuzinkowego? O tym mówił Krzysztof Kuczkowski.

– Czy wszystko to, co nas tworzy i kształtuję, a więc porywy duszy, emocje związane z doświadczaniem sztuki, życiowe refleksje i przemyślenia filozoficzne, zdania, które do nas przyszły i usłyszane dialogi, czy to wszystko musimy zamknąć w wierszach? Niekoniecznie. Możemy to po prostu zapisać, zanotować, przytoczyć tak, jak to do nas przyszło. W formie najbardziej przystającej do przekazywanej treści. Możemy te wszystkie rzeczy potraktować jako przypisy do naszego życia i twórczości. Jeżeli się okaże, że w tych przypisach znajdą się rzeczy arcyważne, poruszające istotne wątki i tematy, to tym lepiej. Wtedy się okaże, że nie tylko nasze wiersze są godne uwagi, ale też to, co dzieje się niejako na poboczach twórczości, potrafi nie tylko przyciągnąć uwagę, ale i zainspirować i jakkolwiek wpłynąć na innych. Na tych, którzy te nasze przypisy będą czytać. Namawiam państwa, jak to pisał Czesław Miłosz, do formy bardziej pojemnej. Wzorem jest jego tom „Nieobjęta ziemia” z 1984 roku, na który składają się nie tylko wiersze noblisty, ale też jego przekłady wierszy innych poetów, refleksje prozą, zapiski, cytaty, sentencje. Słowem: epigrafy – opowiadał

Posłuchaj całej audycji: