Tom „Król Popiel i inne wiersze” Czesława Miłosza z 1962 roku zawiera 20 wierszy i trzy poematy. Wiersz z tego tomu „Na ścięcie damy dworu” nie jest najbardziej znanym ani cytowanym utworem poety.
– Słuchając tego wiersza, trochę frywolnego i obscenicznego, jeden z krytyków zobaczył w nim „ministudium sadomasochizmu z przedstawieniem społecznego podłoża, które może być przyczyną dewiacji”. Utwór zbudowany jest na barokowym koncepcie, poczuciu absurdu, przywołującego atmosferę „Alicji w krainie czarów” Lewisa Carolla, wiersza, w którym dochodzi do głosu ironia i rubaszne poczucie humoru Miłosza. Nie znajdziemy tu nic wulgarnego czy niestosownego. Czesław Miłosz, w świetnej formie poetyckiej, ujawnia głębokie pragnienia, a może i kompleksy, które są udziałem wielu, ale tylko nieliczni potrafią nadać im taką formę, niewystawiającą na ciężką próbę dobrego smaku słuchaczy – mówił Krzysztof Kuczkowski.
