Kilkaset lat temu śmierć mogło sprowadzić na nas wszystko. Czy to straszny zwierz, czy to wróg lub opryszek, czekający na naszą sakiewkę. Mogła to być także choroba lub ktoś, kto powinien nas z niej wyleczyć, czyli lekarz.
Dawniej było ich kilkadziesiąt. Na początku powstawały w granicach miasta i głównie przy parafiach. Gdańskie nekropolie zaczęto umieszczać poza murami miejskimi dopiero na początku XIX wieku. Dziś po wielu z nich nie ma śladu, a jedyną pamiątką są nieliczne lapidaria i Cmentarz Nieistniejących Cmentarzy.
Średniowieczny kościół farny Podwyższenia Krzyża Świętego w Tczewie kryje w sobie kilka zagadek. Skąd we wnętrzu świątyni czaszki? Czyją kryptę odkryto niezależnie dwukrotnie w różnym czasie i jaką funkcję pełniła pierwotnie masywna wieża kościoła?
Wcale nie chadzał w kapturze, ale wyróżniał się z tłumu specjalnym ubiorem. Jego zawód uznawany był za „nieczysty”. Miejsce jego zamieszkania to zagadka, ale znamy jego miejsce pracy. Zresztą przy dobrej organizacji zajęć, do których należało nie tylko ścinanie głów, mógł żyć całkiem nieźle.
Gdańsk miał dawniej swoją głowę. Co ciekawe, w miejscu dość nietypowym, bo oddalonym od ówczesnego organizmu miejskiego. To tajemnicze miejsce, po którym nie ma już śladu odkrywa Daniel Wojciechowski i doktorant historii Uniwersytetu Gdańskiego Radosław Kubus. Zapomniana Gdańska Głowa twierdzą była niemałą, ale jej znaczenie było bardzo duże.
Usytuowany w pobliżu Wisły. Miał specjalną przeszkloną werandę pozwalającą podziwiać największy cud XIX-wiecznej techniki – kratownicowy most żelazny przez rzekę. To tu kolej dotarła szybciej niż do Gdańska.
Religijna afera z udziałem protestantów z Orłowa i gdański organmistrz, przedsiębiorca i kamienicznik, który lepiej odnalazł się w biznesie niż wyuczonym zawodzie. O historii Juliusa Witta, jego dziele i gdyńskim kościele pod wezwaniem świętego Wawrzyńca opowiada Danielowi Wojciechowskiemu organmistrz Bartłomiej Dratkowski.
Nawigacja
© 2024 - Radio Gdańsk
