Za co można było trafić „do wieży”, a za co można było stracić głowę – Daniel Wojciechowski wraz z Radosławem Kubusem doktorantem historii Uniwersytetu Gdańskiego odkrywają przeszłość dawnego wymiaru sprawiedliwości.
Bez jego podpisu żaden miejski dokument nie był ważny. Bez niego aparat administracyjny miasta nie mógł funkcjonować. Zdarzało się, że oprócz pracy notariusza, bo o miejskim, gdańskim notariuszu mowa, wykonywał także pracę kronikarza.
Tramwaj konny, dyliżans pocztowy czy powozy – żaden z tych środków lokomocji nie był pierwszym publicznym środkiem transportu w grodzie nad Motławą. Gdańszczanie swoją pomysłowością wyprzedzili epokę już pod koniec XVII wieku, instalując w mieście rewolucyjny wynalazek transportowy – Szkutę Konną. To łodzie ciągnięte przez… konie, które transportowały pasażerów do Twierdzy Wisłoujście.
Kilkaset lat temu śmierć mogło sprowadzić na nas wszystko. Czy to straszny zwierz, czy to wróg lub opryszek, czekający na naszą sakiewkę. Mogła to być także choroba lub ktoś, kto powinien nas z niej wyleczyć, czyli lekarz.
Dawniej było ich kilkadziesiąt. Na początku powstawały w granicach miasta i głównie przy parafiach. Gdańskie nekropolie zaczęto umieszczać poza murami miejskimi dopiero na początku XIX wieku. Dziś po wielu z nich nie ma śladu, a jedyną pamiątką są nieliczne lapidaria i Cmentarz Nieistniejących Cmentarzy.
Średniowieczny kościół farny Podwyższenia Krzyża Świętego w Tczewie kryje w sobie kilka zagadek. Skąd we wnętrzu świątyni czaszki? Czyją kryptę odkryto niezależnie dwukrotnie w różnym czasie i jaką funkcję pełniła pierwotnie masywna wieża kościoła?
Wcale nie chadzał w kapturze, ale wyróżniał się z tłumu specjalnym ubiorem. Jego zawód uznawany był za „nieczysty”. Miejsce jego zamieszkania to zagadka, ale znamy jego miejsce pracy. Zresztą przy dobrej organizacji zajęć, do których należało nie tylko ścinanie głów, mógł żyć całkiem nieźle.
Nawigacja
© 2024 - Radio Gdańsk
