Dwadzieścia pięć lat temu w Słupsku przestały kursować trolejbusy. 18 października 1999 roku popularne trajtki wyjechały po raz ostatni na ulice miasta. Decyzją miejskich radnych komunikację zlikwidowano, bo przynosiła straty, nie było też pieniędzy na modernizację trakcji oraz zakup nowych pojazdów.

Mieszkańcy Słupska z sentymentem wspominają autobusy na szelkach. – Jeździłam z osiedla Hubalczyków na Zatorze. Były szybkie, no chyba, że szelki spadły, ale trasy były tak wytyczone, że można było dojechać szybciej niż autobusem – mówią słupszczanie.

HISTORIA SŁUPSKICH TROLEJBUSÓW

Trolejbusy pojawiły się na ulicach Słupska 22 lipca 1985 roku. Początkowo tylko na linii A liczącej 4,7 kilometra. W kolejnych latach sieć połączeń powiększono o linię B – Osiedle Niepodległości – osiedle Hubalczyków oraz C, która swoje początkowe przystanki miała identyczne jak linia B, ale wiodła również przez osiedle Batorego, co wydłużało jej trasę do niemal 8 kilometrów.

W planach była również budowa linii C do Kobylnicy, a nawet D do Ustki. Zamierzeń jednak nie udało się zrealizować, bo na inwestycje zwyczajnie nie było pieniędzy. W Słupsku początkowo wykorzystywano trolejbusy ówczesnej produkcji radzieckiej – dziesięć pojazdów ZIU, nazywanych przez mieszkańców „Ziutkami” – oraz pojazdy marki Jelcz.

Z czasem lokalna fabryka autobusów Kapena opracowała własny model trolejbusu, przerabiając w tym celu jeden z modeli produkowanych przegubowych Ikarusów. Liczba trolejbusów wykorzystywanych na wszystkich liniach od roku 1985 wahała się od 10 do 26 pojazdów.

Ostatecznie w grudniu 1999 roku rozebrano trakcję zasilającą pojazdy. Trolejbusy podzieliły los tramwajów, które zlikwidowano w mieście w 1959 roku.

Posłuchaj, jak mieszkańcy Słupska wspominają trolejbusy oraz jak miejscową fabrykę Kapena opisywał PRL-owski Dziennik Telewizyjny w roku 1988:

Przemysław Woś/am