Uroczystości upamiętniające 78. rocznicę śmierci Danuty Siedzikówny „Inki” oraz Feliksa Selmanowicza „Zagończyka” odbyły się w Gdańsku. Przy grobach bohaterów na Cmentarzu Garnizonowym złożono kwiaty i zapalono znicze. W uroczystości wzięli udział przedstawiciele władz samorządowych, a także kombatanci, duchowieństwo i harcerze.
– Przyszliśmy tu oddać hołd tym, o których do niedawna nie można było jeszcze mówić – podkreślał wicewojewoda pomorski, Emil Rojek. Uroczystości odbyły się także przy tablicy pamięci pomordowanych w więzieniu przy ulicy Kurkowej.
Po mszy złożone zostały kwiaty przy pobliskim pomniku Danuty Siedzikówny „Inki”
(Fot. Instytut Pamięci Narodowej)
– Stojąc obok grobu Danusi Siedzik i Feliksa Selmanowicza, trzeba podkreślić jedną niezwykle ważną rzecz. To są dla nas osoby pełne życia. Fakt ich tragicznej śmierci, fakt zamordowania ich przez komunistów, fakt pozbawienia ich życia nie przekreśla tego, że Danusia Siedzik, Feliks Selmanowicz są dla nas ciągle bohaterami żyjącymi w naszych sercach i mającymi nam do przekazania bardzo ważne rzeczy, polegające na ugruntowaniu w nas przekonania, że walka o niepodległy byt naszej ojczyzny nigdy się nie kończy, niezależnie od okoliczności – zaznaczył dyrektor gdańskiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej dr Marek Szymaniak.
W trakcie uroczystości zostało odsłonięte „Serce dla Inki”
(Fot. Instytut Pamięci Narodowej)Uroczystości zakończyła msza święta w kościele księży salezjanów na gdańskiej Oruni, w czasie której zostało odsłonięte „Serce dla Inki”, którego inicjatorem jest ks. dr hab. Jarosław Wąsowicz.
– Mówimy o niej, że jest bohaterką, a przecież nikt nie rodzi się bohaterem. Bohaterstwo okazuje się w chwili próby i ona w tej chwili próby sprostała. Dlatego jest przecież bohaterką, bo do końca pozostała wierna. Wierna i Polsce, i swoim dowódcom, i towarzyszom walki. To dlatego jest bohaterką. Pamięć o bohaterach jest wieczna. Bo jeżeli my zapomnimy o tych, dzięki którym dzisiaj żyjemy w wolnej, niepodległej Polsce, to niech Bóg o nas zapomni – powiedział zastępca prezesa IPN dr hab. Karol Polejowski.
Uroczystości zakończyła msza święta w kościele księży salezjanów na gdańskiej Oruni
(Fot. Instytut Pamięci Narodowej)
BRUTALNE ŚLEDZTWO I WYROK ŚMIERCI
28 sierpnia 1946 roku w gdańskim więzieniu przy ul. Kurkowej zamordowano Danutę Siedzikównę „Inkę” i Feliksa Selmanowicza „Zagończyka”. W trakcie II wojny światowej walczyli w szeregach Armii Krajowej, a po jej zakończeniu kontynuowali walkę z sowieckim okupantem u boku majora Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”. Zostali uwięzieni w drugiej połowie lipca 1946 roku. Wystawione przez komunistów oskarżenie dotyczyło członkostwa w nielegalnej organizacji, posiadania broni bez zezwolenia oraz uczestnictwa w atakach na funkcjonariuszy milicji. W rzeczywistości wiązało się z chęcią rozbicia polskiego podziemia niepodległościowego, które po zakończeniu II wojny światowej nie pogodziło się ze zniewoleniem ojczyzny przez komunistów i postanowiło kontynuować walkę o wolność. Po brutalnym procesie, obydwoje zostali skazani na karę śmierci. Ginęli z okrzykiem: „Niech żyje Polska! Niech żyje Łupaszko!”.
UROCZYSTY POGRZEB DOPIERO PO LATACH
Przez długie lata nie było wiadome, gdzie znajdują się szczątki zamordowanych. Skazani przez komunistów na niepamięć, zostali strąceni do anonimowego grobu. W 2014 roku zespół ekspertów pod kierownictwem profesora Krzysztofa Szwagrzyka z Biura Poszukiwań i Identyfikacji IPN natknął się na szczątki „Inki” i „Zagończyka” na cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku. Rok później potwierdzono identyfikację zwłok. W 2016 roku, w 70. rocznicę ich śmierci, zostali uroczyście pochowani. Pogrzeb miał charakter państwowy, odbył się przy udziale najwyższych władz RP.
Posłuchaj materiału naszej dziennikarki:
Anna Rębas/MarWer/hb
