Czym jest Grupa Trójmiasto? Długo można byłoby opowiadać. Na pewno jest legendą, a to, że jest to grupa wyjątkowa, wiedzą choćby takie tuzy biegowe jak Jerzy Skarżyński czy prof. Wojciech Ratkowski. Jednak najprościej będzie jeśli wypowiedzą się sami jej obecni, jak i niedawni reprezentanci.  

Dariusz Lulewicz – Moje pierwsze spotkanie z GT miało miejsce w maju 2007. Wówczas od kilku miesięcy poważnie i systematycznie zacząłem biegać. Były to jednak samotne wypady, a wiadomo, że w grupie zawsze raźniej. Zacząłem więc szukać w Internecie  jakiejś lokalnej grupy biegowej. I tak trafiłem na Grupę Trójmiasto. Okazało się, że jej członkowie spotykają się w soboty, dosłownie kilkaset metrów od mego miejsca zamieszkania – co jeszcze bardziej utwierdziło mnie w przekonaniu, że warto się do nich przyłączyć.

Pamiętam, że na miejsce zbiórki pojawiłem się ubrany nie jak typowy biegacz – stara bluza dresowa, spodnie 3/4 długości, buty halówki, takie do gry w piłkę nożną. Zrobiło mi się strasznie głupio, bo wszyscy wokół mieli typowe ciuchy biegowe. Jednak absolutnie nikomu to nie przeszkadzało, a towarzystwo okazało się przesympatyczne – nic tylko biegać! Trochę też bałem się, że nie uda mi się wytrzymać kondycyjnie, bo pierwszy raz biegłem taki dystans (to było około 18-19 km), ale mile się zaskoczyłem. Co więcej – z parę kilometrów śmiało mógłbym wtedy jeszcze zaliczyć. Ale to przede wszystkim była zasługa świetnego towarzystwa, które dostosowało się do moich możliwości. To nie był bieg w tradycyjnym tego słowa znaczeniu – to była raczej taka biegowa pogawędka. I to mi się naprawdę bardzo spodobało. Postanowiłem wówczas – będę GT-owcem.

GT jest po prostu grupą przyjaciół, niemalże rodziną, w której towarzystwie czujesz się naprawdę dobrze, spotykają po to, aby razem dzielić swą pasję, by wspólnie brać udział w licznych zawodach, by wzajemnie się dopingować, a przede wszystkim pomagać w rozwoju biegowym Czasami słowa nie oddają właściwie tego, co się widzi i niezbędna jest… muzyka. W przypadku GT idealną byłaby „Oda do radości” z IX symfonii Beethovena.

Agata Masiulaniec – W moim przypadku do GT dołączyłam pod koniec 2008 roku. Trafiłam tam właśnie przez forum, ale także zachęcona przez koleżankę jeszcze z czasów harcerskich – Karolinę. Poznałam przesympatycznych, pełnych pasji ludzi, którzy już po pierwszym razie zachęcili do pozostania. Tam poznałam „szaleńców”, którzy opowieściami zachęcili mnie choćby właśnie do pokonania Biegu Rzeźnika. W tej grupie nie brakuje także wybitnych zawodników śmigających maratony poniżej 3 godzin. Długo by wymieniać wszystkie osiągnięcia tej grupy przez tak długi okres jej istnienia. Co ciekawe utworzenie GT stało się motywatorem do powstawania kolejnych grup w innych rejonach Polski. 
Po pewnym czasie jednak poznałam Akademię Biegania, z którą to aktualnie jestem związana. O GT jednak nie zapominam, choćby w tym roku udało się wywalczyć tytuł mistrzowski w Sztafetach Amatorskich Trójmiejskich Grup Biegowych biegnąc właśnie w jej składzie.

Janek Pobłocki – Dotychczas moim ulubionym sportem była jazda na rowerze, ale że w jesienno-zimowym okresie jazda jest utrudniona, więc zamieniłem dwa kółka na bieganie. W realizacji zamiaru pomógł mi Darek Lulewicz,, który biega już kilka lat. To on w listopadzie 2012 roku pomógł mi stawiać pierwsze kroki w biegowym światku. Traktuję go jak osobistego trenera, który udziela mi cennych wskazówek i pozwala rozwijać się biegowo. A że on należy właśnie do Grupy Trójmiasto, więc lojalnie wstąpiłem również w jej szeregi i nie żałuję tego, ponieważ jej członkowie to fajna i zgrana paczka. To oni polecili mi również sobotnie bieganie w parkrunie, jako dobry element treningu, a także idealną możliwość bieżącego śledzenia moich postępów.

Tradycyjnie Grupa Trójmiasto spotkała się w połowie stycznia w Tawernie Rybaki w Sopocie na spotkaniu członków i sympatyków GT, aby powspominać bliższą i dalszą przyszłość. Jaka ona będzie dla tej niezwykle zasłużonej ekipy biegowej? Czas pokaże.