Marcelina dokładnie pamięta, jak ułożyć dłoń, żeby kreska na powiece była idealna. Nakładając podkład, czuje jego wilgotną konsystencję. Bezbłędnie poznaje dźwięk trasy z domu do pracy. Lubi stukot swoich wysokich obcasów na chodniku. Porusza się z gracją. Z gustownej torebki wyciąga białą laskę, żeby przypomnieć, że nie uskoczy przed zagapionymi w ekrany telefonów przechodniami.