Wicepremier i minister kultury prof. Piotr Gliński powołał na trzyletnią kadencję dr. Karola Nawrockiego na stanowisko dyrektora Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku – podało ministerstwo. Nawrocki od 6 kwietnia pełni obowiązki dyrektora muzeum. Akt powołania wręczył mu w Gdańsku wiceminister kultury Jarosław Sellin. „Powołanie na 3-letnią kadencję jest dowodem uznania ministra kultury dla jego dotychczasowej działalności i sposobu zarządzania instytucją kultury powstałą z połączenia Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku i Muzeum Westerplatte i Wojny 1939” – napisano w komunikacie ministerstwa.

Karol Nawrocki, który przez ostatnich sześć lat był naczelnikiem Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej w gdańskim oddziale IPN, został p.o. dyrektora Muzeum II Wojny Światowej (MIIWŚ) w Gdańsku 6 kwietnia. Na stanowisko to powołał go minister kultury i dziedzictwa narodowego, który tego samego dnia wydał decyzję o połączeniu dwóch gdańskich muzeów (II Wojny Światowej z Westerplatte i Wojny 1939 r.) i utworzeniu nowej placówki.

Obecny dyrektor Muzeum II Wojny Światowej został niedawno zapowiedziany przez posła Marcina Horałę jako jeden z potencjalnych kandydatów PiS na prezydenta Gdańska.

WYSTAWA GŁÓWNA O LUDNOŚCI CYWILNEJ

Urządzona na przestrzeni 5 tys. mkw. wystawa główna MIIWŚ, przygotowana przez poprzednią dyrekcję placówki, została otwarta 23 marca br. Idea budowy Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku powstała na przełomie 2007/08 roku. Placówkę otwarto w marcu tego roku, a miesiąc później połączono ją z Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 roku, zmieniając jednocześnie jej dyrektora i zapowiadając zmiany w wystawie głównej, opracowanej przez byłe już szefostwo muzeum. Te zapowiedzi wywołały protesty w środowisku polskich muzealników.

Wystawa główna kładzie akcent na wojenne losy ludności cywilnej. Opowiada ona m.in. o bombardowaniach i oblężeniach miast, paleniu wiosek, codziennym terrorze, głodzie i trudnościach w zaspokojeniu najprostszych życiowych potrzeb; przesiedleniach, deportacjach, wypędzeniach i pracy przymusowej. Prezentuje też traktowanie osób chorych i upośledzonych, losy więźniów obozów koncentracyjnych i jenieckich oraz eksterminację Żydów.

Dużą część ekspozycji zajmuje też opowieść o ruchu oporu i bohaterstwie zwykłych ludzi. Przedstawiono tu m.in. Polskie Państwo Podziemne, walki partyzanckie i działania cywilnego ruchu oporu w całej Europie.