Jedną z tych wyraźniejszych oznak nadchodzącej wiosny są pierwsze przebudzenia przyrody. Po zimie, kiedy natura jeszcze śpi, z nadzieją wypatrujemy pierwszych oznak zieleni. Nasze oczy szczególnie cieszą kwiaty. Są piękne, ale czy zawsze znamy ich nazwę? Nasz przewodnik może Wam w tym pomóc.
Jako pierwsze nadchodzącą wiosnę zwiastują przebiśniegi. Już sama nazwa wskazuje, że potrafią się przebić nawet przez resztki śniegu, a ich aktywność możemy zaobserwować już w lutym. Nie lubią samotności i zazwyczaj rosną w „grupach”. Ich piękne, choć delikatne białe kwiaty najlepiej czują się w miejscach półcienistych albo całkowicie zacienionych. Cebulki najlepiej sadzić na przełomie lata i jesieni, zaś jeśli zdecydujemy się na nasiona, to ich wysiew przypada na czerwiec.
Przebiśniegi można spotkać także w lasach i parkach. Pamiętajmy jednak, że tych rosnących na dziko nie możemy zrywać, gdyż znajdują się pod ochroną.
(Fot. Pixabay)
KROKUSY
Przebiśniegi, choć piękne, to jednak białe, a po zimie aż chce się kolorów! Tutaj przybywają krokusy, często sąsiadujące na trawnikach i grządkach ze wspomnianymi przebiśniegami. W przypadku krokusów mnogość barw jest ogromna, bo i odmian co niemiara. Są więc kwiaty niebieskie, żółte, liliowe, białe, fioletowe, a także dwubarwne, zwane paskowatymi.
Krokusy lubią słońce, ale po przekwitnięciu wolą bardziej zacienione miejsca. Stąd można spotkać je pod drzewami, które wiosną nie mają jeszcze liści, a latem, gdy już obrodzą, to dają upragniony cień. Krokusy najlepiej sadzić na przełomie września i października, rozkwitną nam w marcu i kwietniu.
(Fot. Pixabay)
PIERWIOSNKI
Wiosnę widać nie tylko na grządkach i trawnikach. Także w sklepach pojawiają się pierwsze kwitnące doniczkowe kwiaty, czyli pierwiosnki, choć większość z nas może kojarzyć je jako prymulki. Ich intensywne kolory pięknie kontrastują z szarością późnej zimy.
Oczywiście, rośliny te można również uprawiać w ogrodzie. Odmian jest wiele, a różnią się wyglądem i okresem kwitnienia. Pierwsze rozkwitają już w marcu, a ostatnie zachwycają swym pięknem jeszcze w lipcu. Niestety, poszczególne gatunki mają również zróżnicowane wymagania, stąd ich uprawa niekoniecznie bywa łatwa.
(Fot. Pixabay)
TULIPANY
Te kwiaty są pierwszymi oznakami tego, że wiosna przyszła już w pełni. Wprawdzie nie wszystkie rośliny zdążyły się już na dobre obudzić, ale to nie ma znaczenia, bo i tak bledną przy pięknie tulipanów.
Tutaj odmian i kolorów jest naprawdę dużo. Nie są też specjalnie wymagające w ogrodzie. Lubią światło, przy którym w pełni mogą zaprezentować swoje kwieciste uroki. Kwitną w kwietniu i maju, a po tym, jak ich płatki już opadną, warto wykopać cebulki z ziemi i przechowywać je w suchym miejscu – aż do kolejnego nasadzenia na przełomie września i października.
(Fot. Pixabay)
SZAFIRKI
Nie zapominajmy też o malutkich, niebieskich dzwoneczkach. Już sama ich nazwa jest wskazówką co do tego, z jakim skarbem natury mamy do czynienia. I faktycznie, odmiana koloru szafirowego jest najpopularniejsza, ale możemy znaleźć też szafirki białe, fioletowe czy różowe.
Pięknie kontrastują z ciemną, nabierającą z rozwojem wiosny coraz pełniejszych barw, ziemią. Lubią słońce, choć i w półcieniu dobrze się odnajdą. Nie są wymagające, również jeśli chodzi o podłoże. Kwitną na przełomie kwietnia i maja. Sadzimy je pod koniec września, ale pamiętajmy, żeby wcześniej, po przekwitnięciu, odchwaścić ziemię, w której rosną.
(Fot. Pixabay)
ZAWILCE
Te kwiaty najczęściej można spotkać rosnące dziko, zazwyczaj w sporych kępach. Ich charakterystyczne białe kwiatki tworzą pierwsze, wiosenne łąki.
Tu także mamy kilka odmian. Zawilec wielokwiatowy jest pod ochroną. Zawilca gajowego zaś najczęściej wypatrzymy w lasach liściastych. Akurat te dwie odmiany wolą cień, ale w przypadku innych nie jest to regułą. Pamiętajmy również, że niektóre z zawilców mogą być trujące.
(Fot. Pixabay)
NARCYZY
Jak to narcyz? Przecież to żonkil! To prawda, ale tylko po części. Żonkile są podgatunkiem narcyzów.
Najczęściej występują w kolorach żółtym i białym. Tutaj również wyróżniamy kilka gatunków, ale, w przeciwieństwie do zawilców, nie ma większych różnic w ich uprawie. Jako, że są to kwiaty słoneczne, to i nasłonecznione miejsca lubią. Pilnujmy jednak, żeby nie miały zbyt mokro. W przeciwnym razie ich cebulki mogą zgnić.
(Fot. Pixabay)
HIACYNTY
Małe, kwietne drzewka – tak można opisać hiacynty. To kwiaty marzeń – występują w praktycznie wszystkich kolorach, jakie możemy sobie wymarzyć.
Idealnie pasują do ogrodu, ale można je trzymać także w doniczkach na parapecie. Lubią słońce, ale, ze względu na swoją wysokość, nie przepadają za wiatrem, który może je złamać.
Kwitną w kwietniu i maju, a sadzić ich cebulki najlepiej na przełomie września i października.
(Fot. Pixabay)
BRATKI
Pięć pięknych płatków. Z tego składa się każdy kwiat bratka. Tutaj także nie możemy narzekać na niewielki wybór kolorów.
Aby udekorować nimi swój ogród nie trzeba wiele, wystarczy odrobina wilgoci i słońce. Dodatkowo możemy je przezimować, ale warto zabezpieczyć przed mrozami. Kwitną od marca do czerwca i w tym też czasie je sadzimy, najlepiej pomiędzy kwietniem a majem.
(Fot. Pixabay)
IRYSY
Po niewielkich kwiatkach, przyszedł czas na nieco większe rośliny. Ich długie łodygi wyrastają z krzaczastych kęp liści, a na ich szczytach znajdują się duże kwiaty z opadającymi płatkami, najczęściej w kolorach niebieskich i fioletowych z białymi elementami. Rozkwitają w kwietniu i utrzymują się aż do czerwca.
Jeśli chodzi o uprawę, to tutaj różnice między poszczególnymi gatunkami są dosyć spore. Lubią światło. Gdy już przekwitną, to przycinamy to, co uschło. I tyle. Kwiaty bez problemu przetrwają chłodniejsze miesiące bez ocieplenia i ponownie zakwitną nam za rok.
(Fot. Pixabay)
oprac. pb
