„Ranne ptaszki” częściej cierpią na anoreksję. Ta choroba często łączy się też z bezsennością

(Fot. Freepik)

W analizie genetycznej naukowcy powiązali ryzyko rozwoju anoreksji z byciem tak zwanym skowronkiem, czyli z tendencją do wczesnego wstawania. Z chorobą wiąże się także bezsenność.

– Anoreksja częściej występuje u tak zwanych skowronków, czyli osób, których zegar biologiczny nakłania je do wczesnego wstawania i wczesnego zasypiania – donoszą badacze z amerykańskiego Massachusetts General Hospital (MGH). Naukowcy zauważyli też związki między anoreksją i bezsennością.

Za pomocą tak zwanej randomizacji mendlowskiej badacze sprawdzili korelacje między obecnością genów decydujących o chronotypie „skowronka” i tych sprzyjających anoreksji. Znaleźli związek, który może działać w obie strony – bycie „rannym ptaszkiem” może sprzyjać chorobie lub anoreksja może skłaniać do wczesnego wstawania. Genetyczne ryzyko anoreksji sprzyjało jednocześnie bezsenności.

– Nasze odkrycie wskazuje, że anoreksja jest zaburzeniem powiązanym z porannym wstawaniem, w przeciwieństwie do większości innych zaburzeń psychicznych, powiązanych z porą wieczorną. Potwierdza też ono wcześniejsze wyniki pokazujące związki między anoreksją i bezsennością – twierdzi profesor Hassan S. Dashti, autor pracy opublikowanej w czasopiśmie „JAMA Network Open”.

NIEWIELKIE MOŻLIWOŚCI LECZENIA

Niestety, jak podkreślają naukowcy, nie ma wielu opcji leczenia anoreksji, a przy obecnych metodach u około 50 proc. chorych dochodzi do nawrotów. Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy jest słabe zrozumienie przyczyn schorzenia, które znajduje się na drugim miejscu wśród wszystkich zaburzeń psychiatrycznych pod względem śmiertelności. Badacze podkreślają więc, że niezbędne jest poszukiwanie nowych sposobów zapobiegania i leczenia anoreksji.

Odkrycie pośrednio może w tym pomóc. – Kliniczne implikacje naszego odkrycia są jeszcze niejasne, ale uzyskane przez nas wyniki mogą pomóc w kolejnych badaniach metod prewencyjnych i terapeutycznych opartych na oddziaływaniu na zegar biologiczny – zapewnia Hannah Wilcox, główna autorka publikacji.

PAP/kł

Zwiększ tekstZmniejsz tekstCiemne tłoOdwrócenie kolorówResetuj