Tren i elegia nie wyczerpują bogactwa poezji żałobnej. Jest jeszcze epitafium, epicedium, nenia.

Epitafium to krótki napis nagrobkowy, a także utwór poetycki, wychwalający zalety zmarłego, utrzymany w stylu napisu nagrobkowego. Forma ta ukształtowała się w Atenach w V w.p.n.e. W Polsce swój renesans przeżywało w okresie baroku.

Epicedium to pieśń żałobna, śpiewana przy łożu zmarłego, wychwalająca jego osiągnięcia, głosząca pochwały jego zalet osobistych. Później nazwa zaczęła obejmować też mowy, wygłaszane nad grobem lub utwory pisane na cześć zmarłego.

Nenia to pieśń żałobna, śpiewana w starożytnym Rzymie podczas obrzędów pogrzebowych, śpiewana przez rodzinę lub specjalnie wynajęte płaczki. Później nazwą tą określano wszystkie pieśni pogrzebowe.