Insulinooporność jest coraz częściej spotykanym zaburzeniem metabolicznym wśród młodych ludzi. Jest stanem, w którym zaburzone działanie insuliny przekłada się na poprawne funkcjonowanie gospodarki węglowodanowej. Insulinooporność występuje najczęściej w połączeniu z innymi chorobami o podłożu metabolicznym i bardzo często jest stanem występującym przed pojawieniem się cukrzycy. Podstawą, o którą należy zadbać, cierpiąc na to schorzenie jest zbilansowana dieta. Nie wolno zapominać także o regularnej aktywności fizycznej. Dużą rolę w regulowaniu insulinooporności mają także suplementy diety.

Stężenie glukozy a wydzielanie insuliny – czy istnieje i jaka jest zależność między nimi?

Insulinooporność występuje bardzo często w połączeniu ze stanem przedcukrzycowym. Jest swoistym znakiem ostrzegawczym przed możliwością zachorowania na cukrzycę w wieku późniejszym. Podwyższony przy tym zaburzeniu poziom glukozy jest powiązany ze zwiększonym zapotrzebowaniem organizmu na insulinę. Objawia się to trudnościami podczas redukcji masy ciała czy złym samopoczuciem. Bardzo często obserwowany jest wysoki poziom cukru z jednocześnie wysokim poziomem insuliny. Aby stwierdzić, czy taki stan jest insulinoopornością, należy obliczyć wskaźnik HOMA. Jeśli wskaźnik insulinooporności wskazywać będzie liczbę wyższą od 2.0 – wówczas można jasno stwierdzić, że cierpimy na jedno z zaburzeń metabolicznych – insulinooporność.

Co jest w stanie poprawić wrażliwość komórek na insulinę?

Utrzymanie prawidłowej masy ciała, zdrowa i zbilansowana dieta bogata w witaminy i składniki mineralne oraz stosowanie odpowiednio dobranych suplementów diety poprawia wrażliwość komórek na działanie insuliny.

Objawy insulinooporności – choć często są bardzo uciążliwe – dzięki zastosowaniu kilku podstawowych zasad mogą zostać wyeliminowane w całości lub też złagodzone. Poprawa wyników laboratoryjnych: poziomu insuliny i poziomu glukozy we krwi przekłada się na poprawę samopoczucia.

Jakie są objawy insulinooporności?

Do podstawowych objawów insulinooporności należy przede wszystkim trudność z utrzymaniem odpowiedniej masy ciała i jej ewentualnej redukcji. Zauważalne są także zaburzenia koncentracji, różnego rodzaju stany zapalne oraz przewlekłe zmęczenie.
Negatywne działanie insuliny i zbyt wysoki jej poziom we krwi wpływa także na występowanie tak zwanego rogowacenia ciemnego – mało estetycznego wyglądu skóry, szczególnie w takich miejscach jak pachwiny, szyja czy zgięcia.

Uzupełnienie zdrowej diety w witaminy – czy jest w stanie zwiększyć wrażliwość komórek na działanie insuliny?

Zdrowa i bogata w duże ilości składników mineralnych i witamin dieta powinna być podstawą podczas prób regulacji poziomu insulinooporności. Dobrze rozpisana jest w stanie pozytywnie wpłynąć na redukcję tkanki tłuszczowej, a uzupełnienie jej w regularną aktywność fizyczną z pewnością poprawia wrażliwość tkanek na działanie insuliny. W przypadku występowania niedoborów składników odżywczych warto sięgnąć po odpowiednią suplementację, która będzie chronić przed rozwojem insulinooporności.

Suplementacja w insulinooporności – po jakie witaminy sięgnąć?

Suplementy diety stają się coraz bardziej popularnymi środkami przeznaczenia żywieniowego. W przypadku diet redukcyjnych, kiedy nie jesteśmy w stanie wraz ze zmniejszoną podażą kalorii dostarczyć odpowiedniej ilości witamin – farmaceutyki są w stanie uzupełnić powstałe niedobory.

Najpopularniejsze suplementy na insulinooporność to m.in. witamina D, kwasy omega-3, witaminy z grupy B, magnez, cynk czy chrom. Należy jednak pamiętać, by nie stosować suplementacji na własną rękę. Warto ocenić niedobór poszczególnych witamin w organizmie poprzez wykonanie badań laboratoryjnych i na podstawie niedoborów dobrać odpowiednie dawki poszczególnych suplementów diety.

Witamina D – podstawowy suplement, po który powinien sięgać każdy

Suplementacja witaminą D powinna być stosowana przez każdego – niezależnie od tego, czy zmaga się z insulinoopornością, czy też nie. Jej niedobór wpływa negatywnie na stan naszego zdrowia, ale przekłada się także na poziom insuliny i stężenie glukozy we krwi. Witamina D wykazuje działanie przeciwzapalne i wpływa pozytywnie na często współistniejące choroby układu sercowo naczyniowego. Współistniejący często z insulinoopornością zespół policystycznych jajników prowadzić może do niepłodności, a witamina D i jej odpowiedni poziom w naszym organizmie może znacząco poprawić funkcjonowanie jajników i zwiększyć szansę na wyczekiwaną ciążę.

Witaminy z grupy B – najczęstsze niedobory przy insulinooporności

Wraz z rozwojem i zaawansowaniem insulinooporności zwiększają się niedobory witamin z grupy B: głównie kwasu foliowego, witaminy B6 i B12. Zmniejszona przyswajalność tych witamin jest ściśle powiązana z tolerancją glukozy przez organizm – może też znacząco się obniżać w przypadku doustnego leczenia insulinooporności metforminą. Warto suplementować kompleksy witamin na podstawie wykazanych w badaniach laboratoryjnych niedoborów.

art. sponsorowany